Almond recenzja

Wbrew pozorom jest to bardzo emocjonująca książka - o chłopaku, który tych emocji nie czuł.
Almond opowiada o chłopcu, Yunjae, który od urodzenia cierpi na pewne zaburzenie psychiczne, aleksytymię - nie jest w stanie odczuwać emocji ani rozumieć własnych stanów emocjonalnych. Przez to wiele ludzi uważa, że jest on obojętny i nieczuły na różnego rodzaju sytuacje. Między innymi tragedia z dnia jego urodzin nie wywarła na nim żadnego wrażenia, ponieważ po prostu nie umiał jej zrozumieć.

Kiedy jest już starszy, w jego życiu pojawia się pewien chłopak ze szkoły - Gon. Dochodzi do bardzo ciekawego starcia dwóch odmiennych duszyczek, mianowicie Yunjae, który nie odczuwa emocji oraz Gon, który odczuwa ich aż za dużo. W genialny sposób pokazano jaki wpływ może mieć jedna osoba na drugą i jak bardzo może ją zmienić. Dla Gona to całkiem nowe zjawisko widzieć, że ktoś się go nie boi, przez co zaczyna interesować się Yunjae. Przechodzą razem dużo, nawzajem ucząc się od siebie nowych rzeczy. Dosłownie czytelnik oczekuje na stronach książki kolejnego spotkania tych dwóch bohaterów.

Bardzo polubiłam postać Yunjae, przez swoją chorobę ma on bardzo spokojne podejście do życia, nic nie jest w stanie zakłócić jego aury. Zaciekawił mnie sam sposób w jaki podchodzi do codziennej rutyny. Tak samo zafascynowała mnie postać samego Gona, na którego nikt nie miał wpływu i dopiero po bliższym poznaniu Yunjae zaczął przechodzić wewnętrzną przemianę.

Cieszę się, że powstaje co raz więcej książek, które poruszają takie trudne tematy. Niektórzy z nas mogą nawet nie wiedzieć o istnieniu podobnych do tej chorób, a jednak wiele ludzi jest nimi dotkniętych. Dzięki właśnie takim lekturom, możemy bardziej zaznajomić się z tego typu sytuacjami i spojrzeć na świat z perspektywy takich osób. Poznać to co oni czują, bądź czego właśnie nie czują. Niestety często nie doceniamy tego co mamy, a niektórzy nawet nie wiedzą jak to jest to "coś" mieć.

Książka pokazuje również, że nieważne jacy jesteśmy, czym się różnimy, i tak jesteśmy równi i właśnie tak powinniśmy być traktowani. Yunjae nie miał niestety tego szczęścia, zawsze wmawiano mu jak ma się zachowywać, żeby być "normalnym", a ludzie nie wiedzący o jego chorobie - gardzili nim. Świat byłby piękniejszy jeśli by nie dochodziło do takich sytuacji.

Każdy z nas jest wyjątkowy na swój własny sposób, pamiętajcie o tym <3