Babcie recenzja

Na początek istotne jest dla mnie wspomnienie o przełożeniu „babć”. Jestem pod wrażeniem tłumaczenia, które wykonała Julia Różewicz. Miałam okazję spotkać się z świetnymi opiniami na jej temat, ale to jest pierwsza książka, którą czytam przełożoną właśnie przez tę tłumaczkę. Połączenie stylu Petra Sabacha i tłumaczenia Julii Różewicz dało tekst, przez który się po prostu płynie.

Narrator zabiera nas w podróż przez życie Mateja - od jego narodzin, przez lata młodzieńcze, aż do jego późnych lat trzydziestych. Poznajemy w tym czasie ogarniętą komunizmem Czechosłowację oraz Londyn i Grecję z lat około '60. Jesteśmy świadkami wkroczenia wojsk Radzieckich, jak i upadku komunizmu.

Najważniejszymi bohaterami, prócz naszego Mateja, jest rodzina głównego bohatera, otaczająca go na okrągło, która jest podzielona na dwa obozy – komunistów i antykomunistów – co nie przeszkadza im, aby dalej pozostawać w świetnych stosunkach ze sobą! Tytułowe babcie pochodzą właśnie z tych dwóch światów.
Pojawiają się również przyjaciele i znajomi Mateja, równie wyraziści, ze szczególnymi cechami, co każdy bohater w tej powieści.

Ważną rolę pełnią dla mnie relacje bohatera ze swoją rodziną i bliskimi, jak i miejsca przedstawione. Relacje z rodziną są nad wyraz realistyczne, mimo że miejscami sytuacje wydają się zabawne i nie możliwe – nie wątpię, że naprawdę babcia potrafi dać chłopcu różowe kalosze albo ktoś wpadnie na pomysł mieszania sałatki ziemniaczanej w łazience! – to reakcja głównego i innych bohaterów jest jak najbardziej prawdopodobna i szczera. Zanurzona czuję się zarówno w miejscach przedstawionych. Nie znam zbyt dobrze historii Czechosłowacji, ale czuję, że najważniejsze wydarzenia i to, jak wyglądało życie od lat '50 do '80 naprawdę takie było, jak napisał autor. Co więcej, śmiem sądzić, że losy Mateja są zbliżone do przeżyć samego Petra Sabacha - w końcu nie bez powodu autor, jak i Matej mają ten sam rok urodzenia, prawda?

Na samym początku wspomniałam o obiecanym śmiechu trwającym przez całą powieść. Książka może nie jest na każdym kroku rozśmieszająca do łez, ale na pewno towarzyszył mi szeroki uśmiech. Do tego powieść trzyma w napięciu, miejscami złości i wzrusza. Wrażeń nie zabraknie!

Książkę polecam każdemu, kto poszukuje czegoś lekkiego do poczytania.