Brama do nieba recenzja

Eric Emanuel Schmitt to autor, którego, wydaje mi się, nie trzeba przedstawiać. Z pod jego pióra wydobywa się symfonia dźwięków, która łącząc się, układa się w słowa a one z kolei w poetycko brzmiącą prozę. Sam autor na spotkaniu autorskim, (21.10.2023 r. w Krakowie, w Instytucie Francuskim), przyznał, że jest także muzykiem. Dlatego już wiem, skąd ta śpiewna literatura.

Początkiem października swoją premierę miała „Brama do nieba”, druga część ośmiotomowego cyklu - „Podróż przez czas”. W tej części Noam w czasach nam współczesnych wspomina swój kolejny etap na ścieżce życia jaki ma miejsce po Potopie. I chociaż został rozdzielony ze swoją wielką miłością Nurą, to jednak udaje im się ponownie spotkać i żyć idyllicznym życiem w jaskini, gdzie jak się Noam dowiedział, Nura przez długi czas go pielęgnowała, aby mógł powrócić do pełni sił.

Jednak czy przeklęci kochankowie mogą bez względu na wszystko być w końcu razem? Niestety źli ludzie jak i wybory Noama, rozdzielają ich ponownie. Zrozpaczony, ponownie wyrusza na poszukiwania Nury. W końcu jego nogi, rozum, serce i podpowiedzi kierują go do Babelu. Tam z kolei zostaje zaciągnięty przed oblicze jednego z architektów bezwzględnego króla Nimroda, który dla władcy testuje wieżę składającą się z osiemnastu kondygnacji. Król tym sposobem chce się zbliżyć do nieba, do gwiazd.

Ponadto ów władca jest tak pyszny i zadufany w sobie, że lekceważy wszystko i nie docenia nikogo. Nawet rodziny.

„Dynastia! Im więcej masz potomków, tym mniej żołnierzy potrzebujesz. Tego potwór z Babelu nie skapował. Kiedy się wyśmiewa z szurniętych synów, którzy obejmują władzę po wybitnym ojcu, robi wielki błąd. Nawet gdy geniusz ojca nie przechodzi na synów, rodzina trwa, te więzi, które gwarantują pokój i harmonię.”

Władza, pieniądze, sława, miłość, strata i ciągle te same błędy popełniane przez ludzkość. Czy potomni wyniosą naukę na przyszłość? I co z miłością Nury oraz Noama?

Mam nadzieję, że zaostrzyłam Wam apetyt na lekturę. I chociaż uwierał mnie nieco fakt braku znajomości części pierwszej oraz to, że z tyłu głowy ciągle miałam Biblię to muszę przyznać, że jest to kawałek świetnej prozy z dużą ilością przypisów, które jak sam autor wspomniał, można czytać także oddzielnie. Wiedza, styl i treść to wszystko składa się na „Bramę do nieba” z którą naprawdę warto się zaznajomić w te słotne wieczory.

Dziękuję, za możliwość zapoznania się z lekturą, Wydawnictwu Znak Literanova oraz Pani Bognie z PRart Media.