Zbyt głośna samotność recenzja

Ta książka czeskiego mistrza ma bardzo pesymistyczną wymowę. Opowiada historię starego samotnika, który obsługuje maszynę do prasowania papieru, a przy okazji ratując od zniszczenia wiele książek, czyta w pracy filozofów, obcuje jedynie z myszami i muchami, a za cały świat wystarcza mu praca, lektura i własne myśli.

Paradoksem jest, że bohater i narrator książki, Haňtio zajmuje się niszczeniem książek, a że jest ich miłośnikiem, to z rozdartym sercem wrzuca je do maszyny prasującej, ale zawsze sobie jakąś odłoży. I w domu ma ich tyle, że zajmują każdy kąt (skąd my, mole książkowe, to znamy...), nawet w ubikacji: „w klozecie jest tylko tyle miejsca, żebym mógł usiąść, nad klozetową muszlą na wysokości półtora metra są już belki i dyle, a na nich pod sam sufit piętrzą się książki, pięć kwintali książek, starczy jeden nieopatrzny ruch przy siadaniu, starczy podnieść się nieostrożnie, bym zawadził o nośną belkę i pół tony książek zleci na mnie, i rozgniecie mnie ze spuszczonymi spodniami.” Cóż za piękna śmierć...

Haňtio czyta w pracy książki, obcuje i dyskutuje z Kantem i Nietzschem, a za całe towarzystwo ma myszy, które zjadają sobie papier. Ale idzie nowe, przychodzą wielkie, wydajne maszyny prasujące, stara prasa Haňtio staje się niepotrzebna, a i on staje się zbędny ze swoją powolnością w pracy i filozofowaniem. Wydajność, sprawność, robotyzacja są się hasłami dnia...

Może najciekawsze są jego słowa o miłości do książek, lejące miód na serce każdego mola książkowego. Nie mogę tu nie przytoczyć najsławniejszego cytatu z tej książki: „ja gdy czytam, to właściwie nie czytam, biorę piękne zdanie do buzi i ssę je jak cukierek, jakbym sączył kieliszeczek likieru, tak długo, aż w końcu ta myśl rozpływa się we mnie jak alkohol, tak długo we mnie wsiąka, aż w końcu nie tylko jest w moim mózgu i sercu, lecz pulsuje w mych żyłach aż po krańce naczyniek włoskowatych.” Piękna metoda czytania... Albo to: „uśmiecham się, bo w teczce niosę książki, po których się spodziewam, że wieczorem dowiem się z nich o samym sobie czegoś, czego jeszcze nie wiem”, ciekawe to uzasadnienie czytania, skłania do zastanowienia, dlaczego my czytamy... Ja na przykład czytam, bo chcę się czegoś dowiedzieć o świecie, i po prostu dlatego, że lubię...

Ta wspaniała książka jest jak biblia dla każdego mola książkowego.