Bieguni recenzja

Wiele już o tej książce pisano i wieloma nagrodami nagradzało. Ciężko jest mi więc napisać o niej coś świeżego i odkrywczego, chociaż zachwyciła mnie i niesamowicie pochłonęła zagadkową formą i zupełnie inną odsłoną podróżowania. Tokarczuk mistrzowsko wchodzi do głowy szarego człowieka i pisze o jego pragnieniach i słabościach, a także próbach odkrycia świata, czasem tylko zahaczając o odkrycie samego siebie. Wydaje się, że książka pisana jest o ludziach biegnących do przodu, ślepo lub z wyznaczonym stanowczym celem. Porusza też jednak kwestie ludzi stojących w miejscu, którzy zachłyśnięci słodyczą życia lub - odwrotnie - odurzeni jego gorzkim posmakiem, próbują wycisnąć z niego jak najwięcej, poznając świat za oknem lub marzenia ludzi widywanych na co dzień w tramwaju - bezimiennych i niepoznanych, mimo uczucia, że stanowią pewną cząstkę naszego poranka przed pracą .
Nie jest to książka prosta, można z niej wiele wyciągnąć i poświęcając jej więcej czasu, połączyć skomplikowane mapy powiązań pomiędzy historiami i rozwiązać zagadkę tajemniczego pielgrzyma, który jest celem podróży drugiego.