Spustoszenie. Nieopowiedziana historia katastrofy i dyktatury wojskowej w Birmie recenzja

,,W tej baśniowej krainie stworzonej przez reżim ci, którzy przeżyli cyklon, nie doświadczyli traumy, nie opłakiwali najbliższych, nie martwili się utratą dachu nad głową i brakiem środków do życia. Czuła opieka, jaką zapewnili im szlachetni przywódcy, sprawiła, że odnaleźli spokój i posłusznie się uśmiechali nad górami pudełek makaronu i wiadrami z kolorowego plastiku."

W maju 2008 roku Birmę nawiedził cyklon Nargis. Skala zniszczeń była ogromna, organizacje humanitarne z całego świata gotowe były pomóc poszkodowanym mieszkańcom. Birmański junta wojskowa rządząca wówczas państwem nie chciała jednak skorzystać z wsparcia. Gdy będący u władzy generał Than Shwe ostatecznie wyraził zgodę na udzielenie pomocy, oczywiście na ustalonych przez siebie warunkach, dla wielu mieszkańców było już za późno. Reżim uważał jednak, że doskonale poradził sobie z katastrofą, w oficjalnej państwowej gazecie można było zobaczyć zdjęcia przywódcy z ocalałymi - którym chwile po zrobieniu zdjęcia zabrano wszystko i kazano odejść. Ci, którzy zdecydowali się na krytykę reżimu, wysyłali informacje lub zdjęcia stosów ciał i zniszczonych domów, oskarżani byli o działanie na szkodę państwa i aresztowani. Zagraniczni dziennikarze nie mogli natomiast relacjonować sytuacji, ponieważ utrudniano im przyjazd.

Sytuacja w Birmie była i jest bardzo trudna. Ze względu na wieloletnią izolację niewiele o niej wiadomo, jak dotąd ukazało się na rynku polskim niewiele książek poruszających tematykę tego regionu. Reportaż Emmy Larkin nie jest oczywiście obszernym źródłem wiedzy o historii i polityce kraju, ale stanowi doskonały punkt odniesienia. W zawartym na końcu spisie źródeł można znaleźć ciekawe publikacje, których lektura poszerzy niewątpliwe wiedzę o Birmie.

Reportaż Larkin jest krótki, nie mogłam go jednak przeczytać jednym tchem, za dużo było we mnie smutku i rozgoryczenia.

Jedynym minusem tej składającej się z trzech części pozycji, jest umiejscowienie rozdziałów o narodzinach dyktatury w środku książki. Przerywa to narrację na temat sytuacji w kraju zaraz po cyklonie i kilka miesięcy po nim.