Hebe recenzja

Ostatni finałowy tom serii Boginie, czy trzeba znać poprzednie tomy by sięgnąć po ten? Absolutnie nie, to kolejna niezależna historia, choć wchodzi w skład cyklu.

Delikatna jak pąk róży. Piękna jak doskonały kwiat. Niewinna niczym anioł. Taką Hebe poznajemy, tak boginię widzą inni, takie sprawia wrażenie. Jednak nikt się nie spodziewa, że pod tą cudowną fasadą kryje się inteligencja, spryt i zawziętość.

Hebe to odrzucona przez Zeusa i Herę córka, najwyższy Bóg uważa, że Hebe powstała z kwiatu nie z jego nasienia, więc całkowicie ją ignoruje, a bogini matka jest zazdrosna o delikatne piękno Hebe.

Pewnego dnia matka postanawia wydać Hebe za mąż. Nie byłoby w tym może nic złego, gdyby jej przyszły małżonek nie był jednocześnie członkiem jej rodziny… Bliskim członkiem. Bogini postanawia uciec, a jedyne miejsce gdzie może czuć się choć trochę bezpiecznie to Ziemia i Olimp, który zbudowała Eris.

Hebe na Ziemi otrzymuje to o czym marzyła, cudowne i prawdziwe uczucie… Niestety niesie ono również ogromny ból a później stratę…

Dziewczyna podczas swojej ucieczki się bardzo zmienia, a jej cel zostanie zmieniony. Już nie tylko będzie poszukiwać miłości i szukać lekarstw dla ludzi. Postanowi znaleźć sposób na zemstę… Czy się jej uda?

Epilog “Hebe” to równocześnie, podsumowanie całej serii. To decydujące starcie, które pokaże jak wielka jest siła sióstr, jak ogromna jest moc miłości i wsparcia. Każda z kobiet odzyska to co utracone, a potem nastąpi oczyszczenie….

Ta część była chyba najbardziej emocjonalna, najwięcej łez wylałam właśnie z Hebe i dla niej. Czułam ból i strach, który ją przeszywał, czułam tą determinację i chłód zemsty. Klaudia zawsze mocno skupia się w swoich książkach na intensywnych emocjach i właśnie to dostajemy w książce. Powieść choć z początku zapowiada wolną i melancholijną historię rozkręca się, a akcja i decyzję bohaterów tak zaostrzają nasz apetyt na więcej, że nie jesteśmy w stanie się od niej oderwać choćby na chwilę.

Uwielbiam całą serię i gorąco polecam