Vermillion #1 recenzja

Ehhh wampiry, to od nich zaczęła się moja czytelnicza przygoda, to Edward był moim pierwszym książkowym mężem i to on wyczarował w moim sercu specjalne miejsce dla tych konkretnych postaci literackich. Dziś po raz kolejny wracam do świata krwiopijców, tylko tych bardziej eleganckich wyszukanych i niebezpiecznych.

Książka zaczyna się niepozornie. Tony przez lata była Sommelierem najstarszego wampira w dziejach, niestety jej pan odszedł, a to oznacza, że dziewczyna ma tylko dwa wyjścia, albo przysiąc wierność nowemu Panu, albo oddać swoje życie i podążyć za poprzednim “pracodawcą”. Tony dostała czas, trzy miesiące… Trzy miesiące by zdecydować co chce zrobić ze swoim życiem. W tym momencie dom, w którym mieszka od lat stał się więzieniem, gdzie nowy Wampir i jego Sommelier pogardzają dziewczynom. Jednak nagle coś się zmienia, czy Tony ma szanse na szczęście czy nadzieja zostanie stłamszona nim jej serce zazna prawdziwej i bezwarunkowej miłości.

Powiem szczerze, że pierwsze dwa rozdziały ciut mnie nużyły, na szczęście nagle wszystko nabiera akcji, poznajemy trochę przeszłości Tony, poznajemy też bliżej Thaddeusa, odkrywamy co nim kieruje, jakie było jego życie i dlaczego tak mocno nienawidzi Tony.

Walka z uczuciami to pierwsze co przychodzi mi do głowy, gdy myśle o podsumowaniu tej książki. Tony niepozwala nikomu się do siebie zbliżyć, nie chce nikomu ufać, nie chce się do nikogo przywiązać bo każdy jej “przyjaciel” odchodził. Thaddeus jest zimny, ignoruje porządanie, irytuję go przyciąganie jakie pojawia się między nim a Tony ma cel i nic nie może mu przeszkodzić w jego zdobyciu.

To była rewelacyjna powieść, wampiry przedstawiono jako koneserów wina, wyjątkowe istoty, które potrafią być bezwzględne, jednak na co dzień są wyrafinowani i bardzo się wywyższają.

Bardzo podobały mi się kontrastujące ze sobą postaci, tym razem to kobieta jest opanowana, chłodna w ocenie i panująca nad emocjami. Zaś mężczyzna jest pełen pasji i buzujących skrajnie emocji. Bardzo zaintrygował mnie wątek “Baby Jagi” i nie mogę się doczekać co wyniknie z pewnego śledztwa. Cała powieść to wielka zagadka, której tylko trochę udaje się nam rozwikłać.

Powiem Wam jedno, chcę więcej.

Więcej wampirów.

Więcej uczuć.

Więcej dramatów.

Więcej Vermilliona.

Więcej zagadek,

i na koniec więcej odpowiedzi.

Zachęcam do krwiście pysznej lektury