Całe zdanie nieboszczyka recenzja

Nigdy nie myślałam, że zakocham się w kobiecie. A tu proszę, niemożliwe stało się faktem. Poznałam ją niedawno.Ma na imię Joanna, a spotkałyśmy się dwa razy, wieczorami. Moją nową miłość zawdzięczam Joannie Chmielewskiej, która wykreowała świetną bohaterkę o tym samym imieniu.

Dania, kasyno.Główna autorka tej przezabawnej sytuacji wybiera się tam, aby zdobyć trochę grosza. Joanna wygrywa niezłą sumkę, do czasu. Robi się zamieszanie. Do bohaterki podchodzi nieznany jej mężczyzna, wygłasza dwa razy to samo zdanie, a potem...umiera.

Joanna chwilę potem zostaje porwana przez mafię, której zależy na tym "Całym zdaniu nieboszczyka".Kobieta dzielnie opiera się przed jego wymówieniem. I tak zaczyna się przygoda.

Ucieczki, pościgi, brak zaufania, kombinowanie. Europa, ocean, powietrze, ląd. To tam bohaterka zmaga się z porywaczami. Była nawet przez kilka miesięcy więziona w lochu! Czy wydostanie się z sideł wstrętnych porywaczy?

Mówiłam o zakochaniu.Ta kobieta to od dziś jedna z moich ulubionych bohaterek książkowych. Jest przezabawna, na wszystko ma gotową odpowiedź. Ty jedno słowo, a ona dziesięć. Nie daje sobie w kaszę dmuchać i stawia warunki. Trochę baba, trochę przekupa na targu - cudowna! To dzięki niej śmiałam się do łez. Chmielewska wybrała sytuację niewesołą, w końcu porwanie nie jest śmieszne. Autorka zmieniła typowy nastrój tego wydarzenia na prześmieszny - dzięki bohaterce.

Wcześniej nie znałam żadnej książki autorki. Dziś szczerze żałuję i chcę od razu to nadrobić. Mało brakło, a ominąłby mnie kawał dobrej literatury. Cieszę się, że moją przygodę z Chmielewską zaczęłam od "Całego zdania nieboszczyka". I wy musicie ją przeczytać!