Noc z nim 2 recenzja

Wiktoria Lange jest autorką, z której książkami mam dość dziwną relację. Jedne kocham, drugie są dla mnie mocno średnie. Nie wiem, od czego to zależy, ale nie ukrywam, że kiedy zabieram się za którąś z jej publikacji, nigdy nie wiem, co zastanę w środku, ponieważ zarówno okładki, jak i opisy zawsze przyciągają moją uwagę. A jak było tym razem?

"Noc z nim 2" to kontynuacja książki "Noc z nim", która w mojej ocenie była najlepszą książką autorki, którą do tej pory miałam okazję przeczytać, dlatego zasiadając do lektury drugiego tomu historii Alessii i Davida mocno trzymałam kciuki, aby kolejna część również przypadła mi do gustu. Czy tak się stało? Zdecydowanie!

Osoby, które zapoznały się z początkiem ich losów doskonale wiedzą, co stało się pod koniec pierwszego tomu. Przyznam, że bardzo podobało mi się, jak autorka pociągnęła ten wątek, ukazując, jak David walczył o to, by dotrzeć do swojej ukochanej. Jego poświęcenie jest naprawdę godne podziwu i w piękny sposób pokazuje, jak wielkim uczuciem darzy on Alessię. Oczywiście jego droga do jej odnalezienia nie była wcale łatwa, bo musiał pokonać naprawdę wiele kłód, które przewrotny los rzucał mu pod nogi, ale bokser doskonale sobie z nimi poradził.

Myślę, że na uwagę zasługuje również wątek dotyczący rodzinnych sekretów rodziny Palmieri. Lubię, kiedy w książkach pojawiają się takie smaczki z przeszłości, ponieważ nigdy nie wiadomo, jak wykreowani bohaterowie zareagują na odkryte rewelacje. Przyznaje, że już na samym początku wpadłam na rozwiązanie tej zagadki, ale i tak bawiłam się przednio, kiedy prawda wyszła na jaw.

Mam jednak nieco zastrzeżeń do wydarzeń, które miały miejsce po powrocie do Chicago. Nie podobało mi się to, że David postanowił zataić pewne sprawy przed Alessią. Rozumiem, że należały one do jego przeszłości, jednak jego zachowanie od momentu, kiedy dowiedział się od swojego byłego przyjaciela, co zrobiła Natalie, pozostawiało wiele do życzenia. Miałam trochę wrażenie, jakbym czytała o dwóch zupełnie innych bohaterach, ponieważ jego postawa w ogóle nie współgrała mi to z tym, jak został on przedstawiony w pierwszej części tego tomu. Uważam, że powinien był szczerze porozmawiać z Alessią na ten temat, a nie zbywać ją banałami. Myślę, że jej wsparcie byłoby w tym momencie nieocenione i trochę przygotowałoby ją na ten nieoczekiwany zwrot akcji, który autorka zaserwowała czytelnikom pod sam koniec.

Niemniej jednak mimo tych drobnych minusów "Bokser" w dalszym ciągu pozostaje moją ulubioną serią autorki, dlatego z niecierpliwością będę wyczekiwała premiery kolejnego tomu.