Dżin recenzja

"Dżin" to drugi tom trylogii maltańskiej, jednak można czytać go nie znając wcześniejszej części, którą Autorowi dość ładnie udało się podsumować w trzystronicowym wstępie (jednocześnie nie zdradzając zbyt wiele, tak by po poznaniu "Dżina" można było w razie potrzeby powrócić do "Maleficjum"). Choć ja, jak zwykle polecam czytanie we właściwej kolejności, by móc lepiej cieszyć się wszystkimi zawartymi w książce "smaczkami".

Bruno Scozzi uwolnił dżina, a teraz nie pozostaje mu nic innego jak zmierzyć się z konsekwencjami, a raczej spróbować się go pozbyć. Może być to zadanie niełatwe, bo osób, które chciałyby mieć do czynienia z takim stworzeniem jest niezwykle mało... nikt nie jest na tyle głupi. A przecież to nie jedyne trudności, które stają na drodze byłego joanity. Bo nagle jego zakon zaczyna się nim ponownie interesować, sprzedane maleficja trafiają w niepowołane ręce, a Turcy znów patrzą pożądliwie na archipelag maltański...

"Dżin" to taka powieść z gatunku płaszcza i szpady doprawiona odrobiną magii. Mamy zatem do czynienia z walkami, nocnymi eskapadami, próbą uniknięcia oblężenia miasta. A gdzie człowiek nie może tam... demon pomoże.

Czyta (lub słucha, zależnie od upodobań) się bardzo szybko. Akcja jest dynamiczna, cały czas coś się dzieje, bohaterowie bez przerwy stają przed nowymi wyzwaniami. Bo choć głównym wątkiem jest tytułowy dżin to tych pobocznych nie brak. Autor pisze ciekawie i naprawdę dobrze operuje słowem (mówiąc konkretnie: potrafi zaciekawić czytelnika). Bohaterowie są bardzo nietuzinkowi, mówiąc delikatnie. A jeśli doda się do tego odrobinę poczucia humoru (dialogi Hugo to mistrzostwo) to czytelnik otrzymuje kawał porządnej rozrywki, od której trudno się oderwać.

Cieszę się, że w końcu udało mi się zapoznać z twórczością pisarza, widzę że wszystkie przeczytane przeze mnie pochwały były jak najbardziej zasłużone. Teraz nie pozostaje mi nic innego jak wypatrywać zakończenia losów Brunona i pozostałych.

Recenzja powstała w ramach akcji recenzenckiej wydawnictwa SQN.