Recenzja książki W cieniu terapeutki. Zazdrość

Gdy książka opatrzona jest napisem o wytłuszczonym druku DEBIUT POWIEŚCIOWY, to człowiek nigdy nie wie, czego się spodziewać. Czy super odkrycia, czy dennej publikacji, która zjadła i naszą gotówkę i zeżarła nasz CENNY czas. Nie inaczej podchodziłam do "W cieniu terapeutki" Anny Krystaszek, bo nie dość, że nie znam autorki ani tego, jaki ma styl, to jeszcze polski pisarz? I co się okazało?
Okazało się, że to bardzo dobra powieść. Wciągająca, świetnie skonstruowana, dobrze napisana książka. Nadmienię od razu, że zaskakuje wysokim poziomem - i to debiutantki! Jestem nie dość, że pełna emocji po zakończeniu czytania, to i pełna podziwu, bo polscy pisarze - według mnie - do marnych w większości należą. A tu - voila, super sprawa. Mogę pokusić się o powiedzenie, że to taka mała perełka wydawnicza.
Rozdziały są podzielone na tytułowe imiona postaci. I to jest chyba haczyk, który skrzętnie, acz skutecznie działa - trudno się oderwać, bo ciekawość po prostu rządzi. Czytam, nagle koniec, ale przecież jest następny wątek, następne rozgryzanie sprawy oczami innego bohatera, więc jeszcze pięć minut i kończę, bo może coś się wyjaśni i przerwę w najgorszym momencie? Może coś obróci tok wydarzeń? Uwaga - to taki zabieg wielce skuteczny i pochłaniający czytelnika bez reszty. Z pewnością nie mnie jedną, bo tego typu książki o krótkich, acz naszpikowanych treścią i znaczeniem rozdziałach to magnes dla czytającego. To "klej", którego trudno się wyzbyć.

Świetnie prowadzona akcja, zazębianie się faktów, rozpisanie cech i osobowości poszczególnych osób. Same plusy - tak, plusy, które warto podkreślać i o których warto pisać podczas oceny tej książki, bo takiej książki polskiej pisarki już dawno nie czytałam. Tym bardziej, że wysoki poziom, jaki sobie narzuciła pani Krystaszek utrzymuj się od początku do ostatniej strony. Nie odłożysz tej książki, póki nie dobijesz do "portu", do końca. Zaskoczą cię watki, osoby, okoliczności i nawet....złapiesz się na tym, że musisz swoje domysły zweryfikować raz jeszcze. Wracasz do wcześniejszych stron, kartkujesz i układasz sobie wszystko raz jeszcze. To jest dopiero smaczek.

Bardzo dobry debiut.
Czekam na następne książki pani Anny.