Dom Straussów recenzja

Każdy dom skrywa jakąś historię. Czasami nieprzeniknioną i krwawą, a tajemnicze drzwi obdarzają mieszkańców posiadłości mrocznymi zdarzeniami. Ujawniają się przerażające pragnienia, które nigdy nie powinny ujrzeć światła dziennego. Paranoja ludzkiej słabości, zachcianki, oczekiwania, żale, złości, ambicje i marzenia. Ściany nieraz słyszały wołanie o pomoc, które miało uratować życie. Akt bezsilności. Jedyna broń, gdy czujesz się osaczona lub zagubiona. Niekiedy słowo dom wywołuje przerażenie splamione krwią i pozostawia tylko krzyk rozpaczy. Życie na granicy szaleństwa.

Grupa przyjaciół wyjeżdża na Mazury, by spędzić beztroski czas w Mikołajkach. Pensjonat położony w samym środku lasu zachwyca i niepokoi jednocześnie. Mają spędzić najbliższe dni bez telefonów, internetu, mediów społecznościowych. Odcięci od świata, by cieszyć się życiem. Nie zdają sobie sprawy, ze zaistnieją okoliczności, które zmienią ich życie w koszmar.

Niepokojący klimat wypełza z pierwszych stron. Porusza powoli naszą wyobraźnię. Utkana z silnych emocji atmosfera, wywołuje dreszcz niepokoju. @adrian_bednarek_pisarz zabiera nas do leśnej głuszy, gdzie okoliczny dom skrywa sekrety. Poznajemy bohaterów, odkrywając krok po kroku ich przeszłość. Życie, które nie zawsze było kolorowe. Las uśpiony i mroczny zdaje się być labiryntem zdarzeń. Pułapką, w którą wpadną młodzi ludzie, niczym w rozdziawioną paszczę lwa. Niepewność zagnieździ się w sercach.

Trzaskające gałęzie pod naporem ciężaru odbijają echo, wciągając w swoje głębiny. Odległe, kuszące, przejmujące. W gęstwinie drzew ukryty dom. Przesiąknięty strachem i zgnilizną rozkładających się ciał. Miejsce przeklęte i niebezpieczne. Od lat czają się tu spotworniałe wspomnienia. Ciągle gdzieś ktoś patrzy, ktoś słucha, czujnie czekając, by zaskoczyć ofiarę. Pośród nocy, w świetle księżyca do głosu dochodzą chore żądze. Posmak obłędu i szaleństwo krąży wokół, dając poczucie odrealnienia.

Przerażenie wybrzmiewa nieśmiało, by wybuchnąć. Autor próbuje uśpić naszą czujność znanym schematom i wtedy nieświadomie wpadamy w pułapkę ludzkich ułomności. Panika przenika do podświadomości i drąży w umyśle.
W krytycznych momentach ujawnia się prawdziwa twarz człowieka. Ta uśpiona, odkrywając emocje, o które nigdy byśmy siebie nie podejrzewali. Siła i chęć życia zwycięża. Pewne zdarzenia rzutują na całe życie. Każdy czyn niesie konsekwencje. Krucha rzeczywistość rozpada się.

Zapewne slasher jest przewidywalny, ale w tej przewidywalności @adrian_bednarek_pisarz umieścił ogrom emocji i niespodziewanych zwrotów. Zaskakuje tak jak tylko Bednarek potrafi. Idealne zakończenie zwieńcza całość. Gorąco polecam.