Recenzja książki Dracul

„Dracul” wprowadza nas w typowy i jednocześnie genialnie odwzorowany XIX-wieczny gotyk, a co więcej bierze Brama Stokera, autora oryginalnego „Draculi” na głównego bohatera powieści. Już na początku muszę zaznaczyć, że D. Stoker i J.D. Barker zrobili genialną robotę.

Akcja podzielona jest na czasy obecne, w których na początku książki „Bram Stoker przygotowuje się do starcia z nieludzką bestią. Uzbrojony w lustra, krzyże, wodę święconą i broń, czeka na atak” (opis). Podczas tej nocy postanawia spisać wydarzenia z przeszłości zaczynając od dzieciństwa, w którym jako chorowity chłopiec, odzyskuje w tajemniczy sposób zdrowie za sprawą równie tajemniczej cioci Ellen. A co z ciocią? Raz jest, raz znika, a po każdym zniknięciu zmienia swój wygląd. Gdy długo nie wychodzi, jest staruszką, a powraca zawsze jako piękna młoda kobieta. Stopniowo dziennik prowadzi nas do wydarzeń obecnych poprzez przerażające przeżycia Brama i jego rodzeństwa.
Postać cioci Ellen jest równie fenomenalna, która trochę mami czytelnika aż do samego końca. Nie da sie jej oprzeć, ale czy można wierzyć wampirowi?

Przyznam, że zgadzam się z opisem wydawcy, istotnie jest to „porywający od pierwszych stron powrót do gotyckiego horroru”. Dawno nie czytałam tak fenomenalnej książki, która ponownie opowiada wszystko, co już znane i w nowoczesny choć tradycyjny sposób przedstawia folklor i motyw szaleństwa tak popularny wśród XIX-wiecznych pisarzy. Choć mam zamiłowanie do Brama Stokera i jego hrabiego Draculi, ta powieść przebija ją w każdym aspekcie, ale jest jednocześnie uhonorowaniem pracy starego Stokera.

Jeśli szukacie, Drodzy Czytelnicy, totalnie wciągającej historii, sięgnijcie po tę pozycję. Ja nie mogłam się oderwać, a thrill jaki mi towarzyszył dostarczył mi bardzo dużo rozrywki. Zostaniecie przeniesieni do mrocznego gotyku, będziecie zafascynowani akcją i postaciami. Przy okazji sentymentalnie spojrzycie na inne powieści z wampirami, a w szczególności na Draculę. Polecam wszystkim interesującym się wampiryzmem w literaturze, sądzę, że nie będziecie żałować. :)