Drwal. Miłość, która narodziła się z natury recenzja

"Bo każdy przyjaciel jest jak łuna światła w spowitym ciemnością korytarzu. Na końcu tego korytarza są drzwi. Jeśli nie mamy siły do nich dotrzeć i ich otworzyć to pomoże nam w tym dłoń kogoś, kto naprawdę nas kocha. I opuścimy strefę mroku. Nie będziemy już sami. Nie ma lepszej nagrody od czyjejś obecności, bo najlepsze, co możemy komuś podarować, to nasz czas. " " Drwal " jest kompletnym przeciwieństwem " Plan Huberta". Obie te książki maja w sobie natrętnych szefów, którzy krzywdzą. Tytułowy bohater w ucieczce przed swoją przeszłością zapuszcza się w lesie, gdzie mieszka razem z psami. Daleko od ludzi oddaje się rzeźbieniu w drewnie, które mają cząstkę duszy osoby rzeźbionej..Jednak ktoś narusza jego prywatność. Kobieta nie znająca uczucia- miłość rodziny, wykorzystywana przez szefa. Podejmuje się wywiadu z Drwalem. W jego głowie były różne myśli od wkurzenia po zainteresowanie osoba Sam. Dziennikarka przez warunki pogodowe musi zostać na parę dni razem z dzikusem i jego krwiożercza wataha.. Co rozwinie się między nimi? Musicie sami przeczytać. Tyle cytatów jeszcze nigdy nie znalazłam w jednej książce, a one kształtują człowieka. Moim zdaniem te dzieło jest jak najbardziej godne polecenia, skłania do refleksji. Daje 9/10, bo akcja i adrenalina rozwinęła się bardzo w epilogu :( Będąc w temacie lasu i miłości, oczekujcie już nie długo "Noc Kupały" na moim profilu!