Nowa rzeczywistość recenzja

Książka Magdy Puzio pod tytułem "Nowa rzeczywistość" na początku wydawała mi się być trochę "foliarska". Okazało się jednak, że nic bardziej mylnego. Debiutancka powieść młodej jarosławianki to wciągająca wizja dystopijnej rzeczywistości Polski w roku 2035. Sporo tu aluzji politycznych, myślę, że z dużym prawdopodobieństwem zwolennicy jedynej słusznej opcji nie będą fanami pisarstwa Magdy Puzio. Czytelne wstawki polityczne nie są jednak główną treścią tej książki i ma ona wymiar jak najbardziej uniwersalny. Pokazuje niebezpieczeństwa władzy autorytarnej: wprowadzanie terroru i strachu pod pretekstem bezpieczeństwa, stałą inwigilację, propagandę, donosicielstwo i atmosferę nieufności, nawet wobec bliskich.

Książka Puzio wpisuje się idealnie w nurt literatury dystopijnej nie tylko ze względu na wymienione wyżej treści, ale także przez ukazanie alienacji społecznej, wyobcowania, a nawet wykluczania wielu jednostek, które nie wpisują się w propagowany model. Technika i jej rozwój zamiast poprawiać sytuację ludzi, szkodzi im, bo pozwala na większą ingerencję w ich życie. Przykładowo główne bohaterki, żeby się ze sobą spotkać, muszą wcześniej w rządowej aplikacji zgłaszać taką chęć i liczyć się z możliwą odmową, nie mogą nigdzie przebywać bez konkretnego powodu i bez uprzedniego zarejestrowania swoich planów. Śledzone są przez własne telefony, monitoring, podsłuchy itd. Właściwie jednak nie jest to wizja odległej czy bliższej przyszłości, to przecież już się dzieje. Wystarczy spojrzeć chociażby na Chiny i ich krajowy system oceny obywateli na podstawie ich aktywności, analizy ich życia prywatnego, a także ich działania w Internecie. Pani Magda przeniosła to na rzeczywistość małego polskiego miasteczka.

Zdecydowanym plusem książki jest również element sensacyjny - pojawiają się konspiracyjne spotkania, ukrywanie się, przemycanie towarów, śledzenie i bycie śledzonym. Nie wiem, jak ocenić wątki romansowe, trochę ich dla mnie za dużo, każda z czterech przyjaciółek kogoś ma, trzy z czterech zakochują się na zabój. Trochę przypomina to komedię romantyczną. Na szczęście zostaje przełamane, nie każdy wybranek okazuje się księciem z bajki. To dobrze. Jednak mimo wszystko miałam trochę dość miłosnych szczebiotań.

Zakończenie wskazuje, że będą kolejne tomy. Myślę, że książkę warto przeczytać. Z następnymi częściami też z chęcią się zapoznam.


Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.