Recenzja książki Dziewczyna w drugim rzędzie

„Dziewczyna w drugim rzędzie” Aurelii Blancard to lektura inspirowana prawdziwymi zdarzeniami. Wydarzenie, które miało miejsce w Beaufort łączy kilka wątków w jedną całość. Czasami wydaje nam się, że pewne zdarzenia są mało istotne, zupełnie o nich zapominamy. Jednak gdy wracamy do nich w momencie kiedy wydarzy się coś ważnego, okazują się bardzo istotne. W książce pani Aurelii właśnie mamy przykład takiej sytuacji.
Wydarzenia sprzed wielu lat mają wpływ na to co dzieje się obecnie. Czytając tę książkę, ma się wrażenie, że za chwilę coś się wydarzy, czekamy na to z zapartym tchem. Odkładając książkę i wykonując inne czynności, chce się do niej wrócić i przeczytać kolejną wiadomość pozwalającą wszystko scalić w jedno.
Praktycznie można byłoby powiedzieć, że wszystko toczy się wokół morderstwa jednej z mieszkanek Beaufort i innego miejsca oddalonego o kilka godzin jazdy samochodem i stada gołębi mieszkających w tamtej miejscowości. A jednak wszystkie te opisy mają jeden cel – doprowadzić do znalezienia prawdziwego mordercy i powodów, dlaczego to zrobił. Przy okazji na jaw wychodzą inne „grzeszki” ludzi zamieszkujących te dwie oddalone od siebie miejscowość i dziwnym trafem wszyscy się znają. Plotki rozchodzą się bardzo szybko, przypinanie komuś „łatek”, też przychodzi łatwo, tylko później to wszystko odkręcić jest bardzo trudno. Dzieci, młodzież, dorośli są czasami dla innych bardzo okrutni, ten kto się staje „kozłem ofiarnym”, najczęściej zostaje nim do końca życia. Przezwiska, które nadano od najmłodszych lat takiej ofierze, ciągną się za nią długie lata, nie pamięta się nawet tego prawdziwego imienia, tylko przezwisko. Jeżeli było to ono związane z nazwiskiem lub zawodem, to jeszcze nie jest tak źle, ale jeżeli z czymś mało przyjemnym to wtedy jest przykro, że ktoś inny pamięta tylko to nieprzyjemne.
Spotykamy taką sytuację w lekturze pani Aurelii, dziewczyny są postrzegane tylko przez pryzmat tego co robiły w szkole, jak się wtedy zachowywały, ubierały itp., a nie kim są po wielu latach i czym się zajmują. Tytułowa dziewczyna z drugiego rzędu jest „szarą myszką”, chce wyjść z tej swojej szarości, ma takie możliwości, jest do tego namawiana, ale chce i się boi. Szargają nią dwie skrajności, może przyjaciel, na którego nie zwracała uwagi, bo był w szkole nikim, pomoże jej w rozwinięciu skrzydeł.
Moim zdaniem bardzo dobra książka, autorka mogłaby pokusić się o napisanie dalszych losów dziewczyny ze zdjęcia stojącej w drugim rzędzie i osób, które spotkała po powrocie do swojego rodzinnego miasta.
Moja ocena 9/10, okładka początkowo nic nie mówiąca, jednak po dotarciu do ostatnich stron lektury, mówiąca bardzo dużo. Rozbity porcelanowy gołąb, który ukrywa mroczną tajemnicę. Polecam czytelnikom, nie zawiodą się po przeczytaniu tej książki.