Głosy z zaświatów recenzja

"Był to jeden z tych wieczorów, kiedy najgorszym miejscem, w którym można być, jest własna głowa."


Jak już zaczęłam poznawać Seweryna, to muszę doprowadzić to do końca i to nie tak, że się zmuszam bo jakby nie patrzeć da się polubić tego mężczyznę mimo, że jest totalnie odmienny niż wcześniejsi bohaterowie od tego autora. Można też się doszukać podobnych cech, jak choćby brawura, działania bez zastanowienia i dążenie do celu mimo wszystko. Ale tu jednak mamy w głównej roli faceta, który ma pod swoimi skrzydłami dwie córki, przez co możemy z boku obserwować ich zżyta relacje. Nie brakuje tutaj humoru, świetnie się obserwuję jak obie strony tej relacji radzą sobie na swoje sposoby w wykiwaniu tej drugiej,można się pouśmiechac pod nosem.

Fabularnie, sprawa zapowiada się mocno zagmatwana i od samego początku próbujemy dostrzec dlaczego znów dotyczy to naszego głównego bohatera i jak on sobie z tym poradzić. Nie jest to też lekka sprawa, którą śledzi się wyłącznie z zaintrygowaniem, a wręcz sprawia ona, że mamy ciarki na ciele. Musze przyznać, że autor dobrze sobie z tym poradził.

Muszę też odrazu zaznaczyć, że ta część przemyca mocniejszą tematyke, która jest bolesna, czyta się to z nieskrywanym obrzydzeniem i dużą dawką emocji. Autor nie żałował sobie tutaj zwrotów akcji, które wprowadzały w osłupienie. Podczas lektury błagałam by to nie szło w tą stronę, by ta tematyka już się kończyła, a mimo to brnęliśmy do przodu doświadczając mocno traumatycznych wątków. Wydaje mi się, że było tu mocne pójście na całość, przez co ta książka wypada tak dobrze. Nie sposób się od niej oderwać dopóki nie dowie się, jak się cała sytuacja zakończy, jednocześnie ciągle zaciskając dłonie w pieści by jednak zakończyło się choć trochę dobrze.

Polecam Wam mocno poznać tę serię choćby dla tej części, obstawiam że nie jedną osobę zmiecie z planszy emocjonalnie, poruszy nasze serca wywołując ból ale i skłania do przemyśleń na pewne tematy. Pozwala dostrzec skalę jaka dotyczy mocniejszych tematyk.