Falcon: Na Ścieżce Kłamstw recenzja

Inność jest zawsze w cenie, a ta cena zawsze jest wysoka.
"Falcon" Katarzyny Wycisk wbija w fotel, porywa w inny świat, niekoniecznie piękny ale inny, pełny magii i bólu. Alex to młoda dziewczyna, która pewnego wieczoru spotyka chłopaka jakby nie z tej ziemi. Chłopaka, który okazuje się pozbawionym tożsamości bezlitosnym żołnierzem. Po tym spotkaniu nic już nie będzie takie samo. Życie Alex przestanie spowijać kurtyna kłamstwa. Straszne rzeczy wyjdą na jaw, rzeczy, których częścią jest tajemniczy chłopak imieniem Jeden. Jest jeden temat, który działa na mnie jak przysłowiowa płachta na byka. Wzburza mnie do granic możliwości, powala na kolana i sprawia, że jest mi cholernie źle i ciężko, a zarazem budzą się we mnie mordercze instynkty i w tej książce ten temat się przewija sprawiając, że mam w oczach łzy. Chodzi o ludzi, a dokładniej o tych którzy nazywają się rodzicami no normalnie szlak mnie trafia na samą myśl, że ktoś może tak powiedzieć o własnym dziecku, że może chociażby tak pomyśleć "Nie widzieli sensu, by zaprowadzic malca do psychologa czy psychiatry. Nie chcieli, by ktokolwiek dowiedział się, że ich syn jest wybrykiem natury, utrudniającym im życie do tego stopnia, że czasami mieli ochotę przyłożyć poduszkę do jego ust i czekac, aż wyzionie w końcu ducha. " Niewyobrażalny ból sprawia mi sytuacja w której dziecko czuje się tak jak jeden z bohaterów tej książki. Sytuacja w której się znajduje daje mu powód do myślenia o sobie w tak okrutny sposób" Wybryk natury, odmieniec, dziwadło. Był błędem, defektem, wadą. Rysą na perfekcyjnej rzeźbie. Największym mankamentem w całej doskonałej, idealnie działającej maszynie. " Nie spodziewałam się, że tak bardzo będę przeżywała tą książkę. Już dawno nie czułam się tak rozbita po lekturze. Jedno jest pewne, to nie jest książka dla osób o słabych nerwach. Opisana historia wyciska morze łez, ale nie tylko smutek gości w tej powieści, autorka dla równowagi funduje nam kiełkujące uczucie, uczucie nie do końca pożądane. Te fragmenty sprawiały, że uśmiech wykwitał na mych ustach. Podsumując Pani Kasia odwaliła kawał dobrej roboty tworząc tą książkę i jestem jej niezmiernie wdzięczna za możliwość przeczytania tej historii.