Falcon: Na Ścieżce Kłamstw

Nie będę ukrywać, że Falcon właził mi w oczy niejednokrotnie. Czy to na blogach, czy na LC, krótko mówiąc wiedziałam, że istnieje, zapamiętałam bo okładka jest zapadająca w pamięć.
Ale nie sięgałam, nie pytajcie mnie dlaczego, czasem sama siebie nie rozumiem.

Ale nadejszła wiekopomna chwila, Falcon wylądował na czytniku, otworzyłam i wciągnęłam się od pierwszych słów.
Nie wiem czemu, myślałam jednak, że to będzie coś zabawnego i lekkiego, coś przygodowego z fantastyką w tle, ale takie wiecie. Luzik arbuzik, śmichy chichy. Nie, ja za sobą też czasem nie nadążam.
I tak, oczywiście, że pomyliłam się w swojej ocenie przedlekturowej. Ale całe szczęście! Bo nie zmieniłabym w całej książce niczego. Jest akuratna, idealna, taka jaka jest.

Wyłapałam tylko jeden minus, który odwalę na początku, by być uczciwą, a potem zostaną same Bahamy.
Literówki. Drobne błędy, które wchodzą mi w oczy i kłują małymi igiełkami. Jest ich sporo i to jest jedyny mankament. Ale przecież najpiękniejsze bursztyny to te, które mają w sobie jakąś skazę prawda? ;)

Więc lećmy z tą pieśnią pochwalną ;)

Klimat dopisuje w książce mroczny i deszczowy, tworzy to niesamowity klimacik grozy. Jako tło do zachodzących wydarzeń, no miód.
Spodziewałam się radosnej lekkiej lektury jak już pisałam wyżej, a uszczęśliwił mnie obraz obozu dla rekrutów o bardzo zaostrzonym rygorze.
Taki wiecie, X-Men tylko ze złym Profesorem X i jego świtą.
Niech za okrucieństwo ...

Gdyby nie to, że samą autorkę poznałam na grupie facebookowej, to pewnie nigdy nie sięgnęłabym po tę książkę. Nie znałam ani tytułu, ani autorki no więc sama bym na nią nie natrafiła.
I naprawdę bardzo się cieszę, że jakiś przypadek, los, czy może też przeznaczenie spowodowało, że udało mi się sięgnąć po Falcon.

W tej części poznajemy świat i bohaterów. Alex narratorka i zarówno główna bohaterka jest zwyczajną dziewczyną. Żyje tylko z babcią po tragicznej śmierci jej rodziców. Nie jest jej łatwo no i musi dorabiać jako kelnerka. Jej życie nieoczekiwanie się zmienia, gdy w pewien deszczowy dzień jest świadkiem niecodziennego zdarzenia. Chłopak, który je powoduje, zdaje się być nierealny niczym sen. Bo przecież ludzie z magicznymi mocami są prawdziwi tylko w książkach i snach! Prawda? Alex bagatelizuje ten fakt, do czasu aż spotyka tajemniczego człowieka ponownie. Od tej pory nic już nie będzie takie samo.

Zacznę od tego, że sam pomysł jest naprawdę dobry. Akcja płynie szybko i ani na chwilę nie jest się znudzonym tym, co się czyta. Jeden, Alex no i Trzy (<3) każdy z tych bohaterów jest ciekawy i godny uwagi.

Alex nie irytuje i jej przemyślenia są logiczne, normalne, nie przytłumione jakimiś niezrozumiałymi emocjami. Jeden to taki szablonowy bohater (z jednej strony), którego łączy z główną bohaterką coś niewytłumaczalnego. Jest ciekawy i szybko zdobywa serce czytelnika. Trzy, który według mnie jest najciekawszą postacią, podbija serca. Kocham tak...

Muszę przyznać, że jestem przyjemnie zaskoczona tą książką.
Ciekawy pomysł i rozwijającą się akcja sprawiły, że ta lektura mnie pochłonęła. A zakończenie pierwszej części sprawiło, że nie mogłam się już doczekać, by przeczytać co się dalej działo.
Nie potrafię uniknąć pewnych skojarzeń z jedną z części serii Lux, ale to tylko kwestia tego, że w jednym i drugim przypadku mięliśmy do czynienia z organizacją, która......
Nie będę zdradzać szczegółów. Sami musicie to przeczytać.
Ja osobiście jestem bardzo ciekawa kolejnych losów Alex, Jeden i Trzy oraz pozostałych.
Polecam.

Niesamowita powieść, która zachwyca fabułą!