Gamerka. To tylko gra

Uwielbiam książki K. Wycisk i choć jestem wielkim sympatykiem fantastyki, w jej wydaniu sięgam też po inne gatunki, a dokładniej ten nielubiany przeze mnie romans. Kasia zawsze doda tam coś, co sprawi, że ciężko się oderwać, a relacja między głównymi bohaterami jest wyjątkowa i niewkurzająca.

W Gamerce główne skrzypce odgrywają turnieje FIFA. Bardzo interesuję się piłką nożną, a jako dziecko grałam w FIF-ę, więc dla autorki było to wyzwanie. Podchodziłam do tej książki bardzo krytycznie, ale... właściwie nie miałam do czego się przyczepić. Reaserch był zrobiony bardzo dobrze, a opisy meczów wyglądały, jakby naprawdę zostały napisane przez znawcę futbolu. Mam za to duży szacunek dla autorki, bo po raz kolejny mnie nie zawiodła! Ten wątek był dla mnie ważny jeszcze z innego powodu. Główna bohaterka ukrywa się za maską Białego Królika, ponieważ grając jako dziewczyna, spotkała się z hejtem. Środowisko kibicowskie takie jest - dziewczyny naprawdę muszą się mocno natrudzić, aby zasłużyć w nim na jakikolwiek szacunek. Większość traktowana jest jak "poszukiwaczka męża", bo przecież jak kobieta może interesować się futbolem? Dlatego w pełni rozumiałam sytuacją Wiki, utożsamiałam się z nią i mocno jej kibicowałam.

Drugim istotnym wątkiem fabularnym jest schizofrenia, która choć nie wybija się na pierwszy plan, działa sobie w tle. Tutaj z kolei znawcą nie jestem, więc z punktu widzenia laika powiem tylko, że wszystko wyglądało tak bardzo realnie. Fajnie ...