Wiłka, smocza dziewczynka recenzja

Kilka ostatnich podróży samochodowych umilał mi audiobook Antoniny Kacprzak „Wiłka, smocza dziewczynka”, czytany przez Dominikę Kluźniak. Choć to powieść przeznaczona dla dzieci od jedenastego roku życia, pochłonęła mnie całkowicie i niecierpliwie czekałam na dalszy ciąg, licząc wręcz na to, że będę musiała stać w korkach. Książka okazała się mądra, ciepła, pouczająca i w pełni zasłużyła na przyznaną w 2019 roku Nagrodę Literacką im. Kornela Makuszyńskiego. Nota bene, jak to możliwe, że lista laureatów tej nagrody zawiera tytuły, o których Internet raczej milczy?

Bohaterkami książki są dwie dziewczynki: jedenastoletnia Pola i jej siedmioletnia siostra Klara, zwana Bułeczką. Ich rodzina ma się właśnie powiększyć, a w związku z tym mama dziewczynek trafia do szpitala na długie miesiące, a tata wciąż wyjeżdża służbowo, dlatego dziewczynkami zajmuje się trochę postrzelona ciocia Patrycja. Sytuacja wymaga od nich wiele dojrzałości i samodzielności. Zwłaszcza Pola, jako starsza siostra, musi opiekować się Bułeczką, która ciągle coś gubi i zapomina. Pola staje się ekspertem do spraw znajdowania zagubionych rzeczy. Pewnego dnia zauważa w szkole nową dziewczynkę z dziwnie jasnymi, niemal białymi włosami i postanawia dowiedzieć się, kim ona jest. Nie jest to łatwe, jednak w końcu się udaje i wszystkie trzy zaprzyjaźniają się – w tajemnicy przed surową matką Wiłki. Bo Wiłka nie jest normalną dziewczynką. Jest pół-Wiłą – tajemniczą smoczą istotą. Z tego powodu matka chroni ją przed światem ludzi, nie pozwala wychodzić z domu i przygotowuje do powrotu nad brzegi Dunaju, skąd pochodzi jej lud. Podchodzi do tego zadania z wielkimi ambicjami, nie licząc się z pragnieniami i potrzebami córki.

Książka jest zachwycająca. Wszystkie jej dziecięce postaci mają ważne treści do przekazania. Pola została obciążona zbyt wielką odpowiedzialnością jak na jedenastoletnie dziecko. Dbanie o roztrzepaną Bułeczkę jest ponad jej siły. Musi pamiętać o rzeczach, które z reguły są sprawą dorosłych, dbać o bezpieczeństwo i dobrą organizację dnia. A przecież ma swojej obowiązki szkolne. Wiłka z kolei jest przykładem dziecka, które jest unieszczęśliwiane przez pragnienia matki, nadmiernie chronione przed światem zewnętrznym.. Dopiero przyjaźń z Polą i Bułeczką całkowicie zmienia perspektywę Wiłki, pozwala poznać normalne życie, pełne beztroski i miłości.

Mama Wiłki również zasługuje na uwagę i analizę. Tęsknota za domem przysłoniła jej prawdę o tym, że jej zachowanie i wymagania przysparzają córce cierpienia i wyrządzają krzywdę. Nie można jej odmówić miłości do Wiłki, jednak przybrała ona dość okrutną formę. Poza morderczymi treningami przygotowującymi dziewczynkę do występu w konkursie tanecznym, Smoczyca pozbawiła córkę kontaktu z ojcem, kłamiąc na temat jego braku zaangażowania.

Antonina Kacprzak stworzyła przepiękną opowieść o miłości, czasami trudnej i wymagającej, o pokonywaniu trudności i wielu dorosłych problemach, z którymi mierzymy się w życiu. W mojej opinii to jedna z bardziej wartościowych książek dziecięcych, po które miałam okazję ostatnio sięgnąć. Aktorska interpretacja Dominiki Kluźniak w wersji audio nadaje jej dodatkowego uroku i emocji. Jestem pod wielkim wrażeniem zarówno opowieści, jak i jej realizacji.