W cieniu góry recenzja

Są w książkach takie motywy, obok których nie potrafię przejść obojętnie. Uwielbiam na przykład takie, których akcja toczy się w górach, klimat, jaki mają te powieści, jest niepowtarzalny. Do tego z reguły mają naprawdę piękne okładki, więc z przyjemnością stawiam je na moich półkach.
"W cieniu góry" to kryminał, po który sięgnęłam bez wahania, z wyżej wymienionych powodów, mimo że nie znałam wcześniej twórczości Agnieszki Jeż, choć ma dość bogaty dorobek i już jedną mroczną serię na koncie. To pierwsze spotkanie z jej piórem było całkiem udane, jej stylowi nie można nic zarzucić, nie jest nawet szczególnie opisowy, a tego się trochę obawiałam przez to, że zaczynała od powieści obyczajowych.
Nie miałam żadnych oczekiwań, byłam jedynie przekonana, że góry zrekompensują mi wszystko, bo tak właśnie było przy serii z Forstem, która fabularnie jakoś mnie nie porywała. Muszę jednak przyznać, że autorka pozytywnie mnie zaskoczyła, bo stworzyła niebanalną intrygę i do ostatnich stron nie byłam pewna, jak to wszystko się zakończy. Nie było tak, że akcja tej powieści wbijała mnie w fotel, to raczej taki bardziej klasyczny kryminał, bez elementów makabry i sensacji.
Zabrakło mi trochę możliwości przeprowadzenia własnej dedukcji, takich ewidentnych tropów, które mogłyby doprowadzić do konkretnych wniosków. I to wcale nie znaczy, że w śledztwie nic się nie działo, bo niby jakieś podejrzenia się pojawiały, ale czułam jakiś niesmak w związku z tym, że "intuicja" cały czas podpowiadała podkomisarzowi Durlikowi, że niektóre dowody są zbyt oczywiste, co jednak nie przeszkadzało mu w zamykaniu niewinnych ludzi.
W sumie najbardziej podobały mi się wątki związane z historią Beskidu Niskiego, w tym szczególnie taki, o którym wspominać nie mogę, by nie spojlerować.
To, co niestety mocno rzuciło mi się w oczy, to to, że korekta się nie popisała i w świat poszła książka, w której jedna z kluczowych postaci występuje zamiennie pod dwoma mocno zbliżonymi nazwiskami.
"W cieniu góry" to kryminał, który szczególnie przypadnie do gustu fanom klasyki gatunku, historii regionalnej i nieoczywistego prowadzenia akcji. Zakończenie raczej idealistyczne, ale przy tym z pewnością zaskakujące. Potencjał, jaki tkwi w tej fabule, nie został z pewnością w pełni wykorzystany, dlatego z chęcią przeczytałabym kolejną część.
Moje 6/10.