Zaproś mnie na pumpkin latte recenzja

To moje pierwsze spotkanie z autorką i muszę przyznać, że to naprawdę bardzo dobry debiut. Mam na półce jeszcze cztery książki autorki, ale „Zaproś mnie na pumpkin latte”, kusiła mnie już od dłuższego czasu, a pora roku zadecydowała, że czas po nią sięgnąć.
Bardzo przypadła mi do gustu, z pozoru lekka fabuła, ale wspaniałe rozwinięta, nie pozwalająca czytelnikowi na nudę. Czyta się ją bardzo przyjemnie, czując aromat kawy, czekolady i cynamonu. W te paskudne, jesienne, deszczowe wieczory otula niczym ciepły kocyk.
Paula zawsze angażuje się całą sobą w to, co robi. W pracy przede wszystkim stawia na sumienność. Kiedy otrzymuje bojowe zadanie jakim jest organizacja jesiennego eventu w jej firmie, nie jest tym zachwycona. To ma być sprawdzian, który zweryfikuje jej kompetencje, pracując w tej firmie już kilka lat, zawsze rzetelnie i sumiennie, liczyła na to, że awans jest na wyciągnięcie ręki. Postanawia jednak zrobić wszystko, aby się wykazać i udowodnić szefowi, że zna się na tym co robi. Nie wie jeszcze, że to przyjęcie będzie początkiem katastrofy.
Greg od trzech lat stara się żyć normalnie, odkąd spotkała go tragedia, pracuje w Seaside Cafe, a o kawie wie prawie wszystko. Nie bez powodu jest uwielbianym baristą, ale on sam już ma dosyć tego miejsca. Dla firmy najważniejsze są zyski, a nie atmosfera czy podejście do klienta. Marzy o tym, aby otworzyć własną kawiarnię z klimatem i najlepszymi produktami. Jednak to marzenie nie jest takie proste do zrealizowania.
Pewnego dnia drogi Pauli i Grega się przecinają, w modnej kawiarnii w centrum miasta. Czy to właśnie przeznaczenie sprawiło, że Paula pojawiła się tam, pewnego jesiennego dnia? Los bywa przewrotny i często potrafi nas zaskoczyć.
Historia o rodzącej się miłości, szukaniu siebie, przełamywaniu własnych lęków, ale także o walce z żałobą. Piękna w swojej prostocie, pokazująca, że nie wszystko jest takie, jak nam się wydaje. Czasami trzeba spojrzeć głębiej, aby dostrzec co jest wartościowe i odkryć prawdę, która bardzo często ukrywa się pod płaszczem niedomówień i domysłów.