Koniec świata, umyj okna recenzja

Literatura piękna, ma to do siebie, że jest najzwyczajniej w świecie piękna i dzięki niej każde zło tego świata może być opisane poetyckim językiem. Tak zrobiła Agnieszka Jelonek w książce „Koniec świata, umyj okna” opisując z najdrobniejszymi szczegółami ataki paniki.

Bardzo krótka i wartościowa lektura, prowadzona w formie pamiętnika, co podwaja tempo czytania. Książka na raz, jak zaczniesz to się od niej nie oderwiesz. Skończy się i zostawi czytelnika z otwartą buzią. Zapytam, czy ja miałam kiedyś atak paniki? Chyba nie, chociaż słowo „chyba” jest tu bardzo płynne i mało wyraźne. Zdrowie psychiczne to jednak krucha figurka z cienkiej porcelany, a wiadomo jak na skorupę działają rysy. Nawet te najdrobniejsze, mogą z czasem okazać się destrukcyjnymi.




„Dużo zdrowia”, „zdrówka”, „niech rośnie zdrowo”, „zdrowia, szczęścia, pomyślności” te proste i często automatyczne życzenia, w obliczu lektury nabierają innego znaczenia. Bohaterka ma z pozoru wszystko, jednak to traci jakiekolwiek znaczenie. Świadoma, mniej lub bardziej, stara się walczyć o własne zdrowie. Najpierw bardziej, potem coraz słabiej. Wsparcie bliskich jest konieczne, gdy go zabranie, skurczy się motywacja. W myśl nowoczesnej ideologii, medytacji i wędrówce w głąb siebie, zostaje tylko nicość.

„Nie wolno chorować. Ani spać w dzień. Nie wolno się rozczulać, dzielić włosa. Mieć w dupie.”

Kto sięgnie po książkę, ten sięgnie po lekcję empatii. Taki mini poradnik, żeby móc sobie wyobrazić jak to jest doświadczyć na własnej skórze bólu i strachu płynącego z naszego wnętrza. Nie miałam nigdy wiedzy, nie miałam pojęcia, nie trafiło się, nikt nie miał, może miał i nie powiedział. Nie wyobrażałam sobie, teraz już nie muszę, wszystko wiem i mam ogromną nadzieję, że tego nigdy nie doświadczę.

Podziwiam wszystkich autorów piszących o trudnych tematach społecznych i nie bojących się tabu. Zdecydowanie więcej daje nam literatura głęboka, działająca na emocje, niż krótka i mocno sensacyjna forma przekazu. Z każdą książką czuję się mądrzejsza. To pozycja obowiązkowa dla każdego miłośnika literatury pięknej.

Tymczasem,
Katarzyna