Kołysanka z Auschwitz recenzja

Dla mnie Wielkanoc to czas przemyśleń. Te święta spędziłam z książką "Kołysanka z Auschwitz" Na końcu tej opowieści inspirowanej prawdziwą historią Helene Hannemann płakałam już jak bóbr. To nie tylko opowieść o wojnie ale też o bezgranicznej miłości matki do dzieci. Helene pojechała do obozu dobrowolnie, chociaż nie mogła się spodziewać co ją czeka. Mimo zakazu oficerów, którzy nie pozwalali jej wsiąść do pociągu, walczyła o to żeby się w nim znaleźć u boku najbliższych. Dzięki swojemu niemieckiemu pochodzeniu miała poważanie u doktora Mengele. Po jakimś czasie została dyrektorka przedszkola, które miało dawać nadzieję dzieciom i matkom. Okazało się, że stworzono je tylko na pokaz. Ułatwiało to doktorowi wyłapywanie dzieci, a szczególnie bliźniaków. Na tych ostatnich lekarz prowadził okrutne eksperymenty.. Mówiono, że dzieci są chore i muszą iść do szpitala obozowego. Szybko jednak okazało się, że już z niego nie wracają. Matki na wieści, że ich dzieci dostały się w ręce tego potwora rzucały się na drut kolczasty pod napięciem i ginęły targane prądem i żalem po stracie. To tylko kilka sytuacji, które przewijają się przez książkę. Helene została w obozie do samego końca, chroniąc piątkę swoich dzieci, chociaż miała możliwość opuścić mury tego piekła.. Wzruszająca opowieść. Wzbudza we mnie głębokie refleksje nad sensem życia. Dotyka tym bardziej, że wydarzyła się na prawdę, co chyba tak do końca do mnie nie dociera. Polecam bardzo, zwłaszcza tym, których interesuje ta tematyka.