I zbaw mnie ode złego recenzja

Zastanawiałeś się może kiedykolwiek, co byś zrobił, gdyby koszmar, który prześladuje Cię w środku nocy, okazałby się makabryczną zbrodnią, która wydarzyła się naprawdę? Jeśli samo to zdanie jeszcze nie zachęciło Cię do sięgnięcia po książki Aleksandry Jonasz, przygotuj się na więcej wstrząsających faktów z piekła rodem.

Po "I zbaw mnie ode złego" sięgnęłam zaraz po przeczytaniu pierwszej części "Obudź mnie, zanim umrę". Poprzednia książka miała zaledwie sto sześćdziesiąt stron, które zdecydowanie sprawiły, że chciałam poznać koniec historii Rosalie Evans. W samym Chicago zaczyna dochodzić do jeszcze brutalniejszych zbrodni niż w pierwszym tomie, a zagadki stają się zawiłe do tego stopnia, że czytelnik nie jest w stanie przewidzieć, co takiego wydarzy się na kolejnych stronach.

Nie będę ukrywać, że sam pomysł na fabułę jest bardzo ciekawy, oryginalnie autorka nie umieszcza swoich bohaterów w Polsce. Książka na pewno nie jest typowym kryminałem i to pod wieloma względami. Intrygującą sprawą są sny głównej bohaterki, które niejednego mogą przerazić. Sama bohaterka natomiast w drugim tomie staje się troszkę bardziej irytująca. Duża część książki jest poświęcona samym problemom głównej bohaterki, która przechodzi niejednokrotnie załamania nerwowe i w każdej sytuacji pojawia się przy niej ta jedna osoba, która oswobadza ją z kłopotów, w które sama się wplątuje. Ten wątek staje się zdecydowanie czymś przewidywalnym i z czasem nawet w pewnym stopniu nudnym, ponieważ można odnieść wrażenie, że autorka wpadła w lekką rutynę skupiając się bardzo na przeżyciach Rosalie. Przez swoje sny zaczyna wszędzie widywać spiski, które nierzadko powodują, że w swoim otoczeniu może być zauważana jako osoba niepoczytalna.

Co więcej, pojawiło się w tym przypadku również lekkie rozczarowanie i coś na kształt znużenia, ponieważ jak się okazało po drugim tomie, nadal nie jest to koniec historii. Można odnieść wrażenie, że jedna i ta sama sprawa ciągnie się w nieskończoność. Z pewnością sięgnę po kolejny tom, ale raczej, tylko aby dowiedzieć się, w jaki sposób sprawa się kończy, niż z ciekawości i zainteresowania.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta na portalu Nakanapie.pl