Architektura uczuć recenzja

"Miłość bywa skomplikowana.
Bez solidnych fundamentów nie przetrwa żadnej burzy. Ale kiedy ta druga połowa nie tylko jest twoim kochankiem, lecz również bratnią duszą, z którą rozumiesz się bez słów, przezwyciężycie razem wszystko - nawet największy huragan i najbardziej niszczycielskie tornado."
.
Meg Adams stworzyła oryginalną historię, pełną tajemnic, wspaniałych bohaterów i ciekawych wątków pobocznych.

Niech Was nie zmyli okładka i tytuł, które jednoznacznie sugerują miłość i kwiatki (no i może trochę coś z architekturą), bo autorka idealnie połączyła romans i erotyk z kryminałem i lekko psychopatycznym "kimś".
Dała nam, czytelnikom możliwość poznawania i odkrywania, krok po kroku, bohaterów, ich tajemnic i lęków. Dodatkowo przez całą książkę wodziła mnie za nos i łamała serce, by za chwilę i na chwilę dać mi złudne nadzieje.
Z czasem myślałam, że niczym mnie ta książka już nie zaskoczy (przecież tyle się już wydarzyło) czekałam na cukierkowe zakończenie, i bum... dostałam akcję, trochę jak z filmu, przy której szczękę zbierałam z podłogi, otrzymałam odpowiedzi na pytania, które zadawałam sobie od początku książki i przede wszystkim dostałam zakończenie, którego się nie spodziewałam.
Zaskoczeni? Tak, ja też byłam, dlatego powtórzę jeszcze raz: "Architektura uczuć" to nie jest tylko romans, czy tylko kryminał. To książka pełna niespodzianek, w której wszystko jest idealnie wyważone.
Miłość miesza się z nienawiścią, strach miesza się z poczuciem bezpieczeństwa, a śmiech i sarkazm mieszają się ze smutkiem i poczuciem straty.
.
"Czasami kilka nierozsądnych decyzji wychodzi człowiekowi na dobre. Ale tylko czasami."
.
"Architektura uczuć" to debiut (!) autorki i powiem szczerze, jeden z lepszych jaki przeczytałam!

Czytajcie, ale uważajcie!
Meg Adams sprawia, że czytelnik jest nienasycony, trochę jak na głodzie.
Zapaliła papierosa i zapomniała poczęstować, a nam jedyne co zostało to wdychać opary.