Recenzja książki Dom z widokiem na szczęście

W ówczesnym świecie utarło się takie przekonanie, że kobiety w pewnym wieku chętnie sięgają po romanse, klasyczne historie miłosne z nutą szaleństwa, które same chciałyby przeżyć, ale albo już dawno mają je za sobą, albo z jakiegoś powodu ich ukryte fantazje nie są możliwe do spełnienia. Czy to znaczy, że tylko kobiety mogą je czytać? Oczywiście, że nie, ale dla większości wydawców są sugerowaną grupą odbiorców.

„Dom z widokiem na szczęście” napisany przez Klaudię Duszyńską jest przykładem właśnie takiej powieści. Mamy główną bohaterkę, która jest kobietą. Ma na imię Olga i przez wiele lat swojej młodości robiła wszystko, co mogła, by wspinać się wciąż wyżej i wyżej po szczeblach kariery zawodowej. W pewnym momencie w jej życiu następuje przełom, postanawia zerwać z dawnym życiem. Odpocząć od dawnych trosk i problemów zamierza w starym domu, mieszczącym się w malowniczej wsi nad jeziorem. Odziedziczyła go po babci, a wraz z nim kilka doprawdy absorbujących tajemnic…

Jak na romans przystało, Olga podczas urlopu poza spędzaniem czasu w starym domu i oglądaniu pięknych widoków przez okna, spotyka również przystojnego Gustawa, który jest jej dawnym przyjacielem z dzieciństwa. Mamy więc do czynienia z klasycznym motywem „przyjaciele=kochankowie?”, który zostaje przełamany za sprawą młodego, acz równie przystojnego co Gustaw Krzysztofa. Jest to kolejny typowy dla powieści romantycznych wątek trójkąta miłosnego, który jest jednym z najbardziej oklepanych w historii tego typu literatury.

Którego z mężczyzn wybierze Olga? Czy uda jej się poznać sekrety zmarłej babci?

Wątek tajemnicy jest pewnym przełamaniem pozostałych oklepanych schematów, jednak jest wprowadzany niespójnie – raz ledwie widoczny, opisany kilkoma słowami, a innym razem pochłaniający niemal cały rozdział, nie pozostawiający miejsca na rozwinięcie innych istotnych elementów.

Podsumowując, „Dom z widokiem na szczęście” to romans, który zadowoli średnio wymagającego czytelnika, nie zostanie on jednak w jego pamięci zbyt długo, ponieważ jest tylko kroplą w morzu podobnych historii.