Giełda milionerów recenzja

Oj, dostało się mieszkańcom Zakopanego! Znana od lat pazerność i ksenofobia górali jest tutaj opisana „od podszewki”. Związki polityki i biznesu również. Aż dziw bierze, że autor jest urzędnikiem w zakopiańskim magistracie. Pewnie to już przeszłość i teraz może sobie pozwolić… Dlaczego np. Włochom nie przyjdzie do głowy, żeby burzyć zabytkowe budowle i stawiać na ich miejscu betonowe hotele, a na Krupówkach straszy czarne, betonowo- szklane monstrum? A drewniane, piękne zabytkowe wille i pensjonaty wciąż ulegają pożarom? Szkoda, że tak jak w książce w Zakopanem nie zjawił się miliarder- społecznik i nie uratował tych zabytków i nie zburzył czarnego kloca.

Sama akcja książki jest zręcznie osnuta wokół pewnego znanego dramatu (nie powiem, jakiego, aby nie spoilerować). Przedstawienie tej sztuki w zakopiańskim teatrze im. Witkacego jest kulminacyjnym momentem fabuły. Czyta się dobrze, tylko sympatia czytelnika jest po stronie zabójcy, a nie ofiary. Może grupa samozwańczych śledczych nie powinna tak dążyć do wykrycia mordercy?

Gdy zaczęłam czytać serię „Zakopiańska powieść kryminalna”, obawiałam się, że będzie to forma promocji miasta podjęta przez miejscowego urzędnika. Nie spodziewałam się pełnokrwistych kryminałów z dobrymi wątkami społecznymi i obyczajowymi. Zaskoczenie na plus.