Kłamstwa mojej żony recenzja

Piękny dom pod Warszawą, młode małżeństwo z 4-letnim synem, które nie musi martwić się o finanse. Obraz idealny? Okazuje się, że tylko z pozoru. Mydlana bańka pryska, kiedy pewnego wieczoru Tomasz wraca do domu i nie zastaje w nim żony i syna. Na podjeździe leży rozbity telefon Anety.

Lekturę Kłamstw mojej żony Doroty Glicy rozpoczynamy od jego relacji i opisu przeżyć po ich zniknięciu. Poznajemy człowieka bezradnego i zagubionego w sytuacji zaginięcia bliskich osób. Poprzez przekaz pierwszoosobowy pisarce udało się doskonale oddać jego stan emocjonalny. A potem cios w brzuch, kiedy odkrywa romans Anety. Kolejna burza uczuć, czuje się oszukany, zraniony, wystrychnięty na dudka, ma żal do żony i próbuje zrozumieć dlaczego tak się stało. W tym momencie na kartach książki pojawia się jego żona. Dalszą część historii widzimy już jej oczami. Tyle, że okazuje się, że kobieta straciła pamięć i nie pamięta nic sprzed momentu odnalezienia jej w lesie przed przypadkowych ludzi. Nie wie kim jest i kim są ludzie dokoła – mąż, rodzice, kochanek, przyjaciółka. I znów bardzo realistycznie pisarka oddaje jej stan psychiki jako osoby bez wspomnień, bez przeszłości. Lęk, zagubienie, niepewność, strach, brak poczucia bezpieczeństwa. Komu może zaufać, kto mówi prawdę? No i najważniejsze gdzie jest jej syn? Wszyscy byli przekonani, że zniknął razem z nią.

Trzecia część powieści i jej bohaterka są zaskakujące. Tu również aż kipi od przekazywanych emocji. Tym razem mamy kobietę pełną bólu, rozpaczy, ale też złości, wściekłą i pragnąca zemsty. Kim jest bohaterka tej części, dowiedzą się ci którzy sięgną po książkę.

A to jeszcze nie koniec, bo ostatnia część jest jak uderzenie obuchem w głowę – zaskakująca i nieprawdopodobna.

Wspaniale poprowadzona akcja, trzymająca czytelnika w stanie permanentnego napięcia. Kiedy wydaje nam się, że już coś zaczynamy rozumieć z tego bałaganu, pojawia się kolejny wątek. Bo każdy ma coś do ukrycia i kłamie.

Narracja pierwszoplanowa każdej z części i używanie kolokwializmów urealniają myśli i uczucia bohaterów, a sugestywny sposób opisu emocji poszczególnych postaci sprzyja lepszej identyfikacji czytelnika z każdą z osób.

Doskonałe studium zdrady i jej skutków. Szukanie odpowiedzi na pytania o jej przyczyny i pokazanie jej konsekwencji, pewnego ciągu zdarzeń przez nią wywołanych.

Niesamowicie frapująca historia opowiedziana w angażujący i intrygujący sposób. Historia tragiczna dla wszystkich bohaterów. Nie pozwala oderwać się od czytania do ostatniej strony, bo autorka zapewnia nam istny rollercoaster zaskakujących zwrotów akcji bardzo zgrabnie i pomysłowo ze sobą powiązanych. Po jej przeczytaniu jeszcze długo czułam towarzyszące lekturze emocje.

Moim zdaniem Kłamstwa mojej żony to świetny materiał na film.