Recenzja książki Spotkanie w Positano

Kiedy dostałem propozycję przeczytania "Spotkania w Positano", byłem trochę niepewny, czy chcę rzeczywiście sięgnąć po tę powieść. Czytałem już jedną pozycję od wydawnictwa Mova, która, lekko mówiąc, mnie nie porwała. W "Spotkaniu w Positano" natomiast kupiła mnie informacja, kim jest autorka oraz to, że książka należy do literatury XX-wiecznej. Dodatkowo skusił mnie również fakt, iż rzecz dzieje się we Włoszech-któż by bowiem nie chciał pojechać na malowniczy Półwysep Apeniński na wakacje?!

Po pierwszym zdaniu zdecydowanie poczułem ulgę. Książka zachwyciła mnie swoim pięknym, malowniczym wręcz stylem pisarskim oraz cudownym językiem. Przyznam, że bardziej wolę góry aniżeli morze, a pomimo tego "Spotkanie w Positano" i mnie porwało. Czułem te ciepłe wody morza obmywającego wybrzeże Positano-miasteczka, w którym działa się akcja. Książka oczarowała mnie od pierwszych stron.

Niektórzy mogą zarzucić powieści Goliardy Sapienzy to, że zdania są tak wielokrotnie złożone, iż pozycja nuży. Ja zdecydowanie nie zgadzam się z tym stwierdzeniem. Książkę przeczytałem dosyć szybko, a owe długie zdania tylko dodają uroku "Spotkaniu w Positano". Wprowadzają mianowicie leniwy, plażowy, słoneczny klimat, co mnie osobiście urzekło.

Warto również poruszyć temat akcji, która według mnie jest mistrzowska. Rozwija się niezwykle leniwie, co zdecydowanie pasuje do miejsca i czasu akcji. W powieści Sapienzy obserwujemy rozwój wspaniałej relacji- przyjaźni pomiędzy dwiema bohaterkami, Goliardą i Ericą. Przyznam, że sam trochę zazdrościłem kobietom tej intymnej, bliskiej i w pewien sposób też magicznej relacji, o której na pewno nie tylko ja marzę.

Warto również wspomnieć, że niekwestionowanym plusem „Spotkania w Positano” są dialogi- dużo wnoszące do lektury i diabelnie inteligentne, poruszające współczesne tematy i z pewnością uniwersalne.

Niezmiernie polecam Wam tę powieść. Jeśli nie zainteresuje Was sama relacja pomiędzy bohaterkami, która jest pierwszym planem książki, to zwrócicie uwagę na inne poruszane wątki, którym co prawda poświęcono mniej miejsca, ale są one równie warte uwagi. „Spotkanie w Positano” to włoska, letnia, spokojna, leniwa, ale też szalenie inteligenta pozycja. Polecam z całego mojego czytelniczego serduszka! Mnie urzekła, mam nadzieję, że i Was zachwyci ta podróż nad włoskie wybrzeże.