Malarka recenzja

"Malarka" Anety Cierechowicz to powieść, której nie potrafię sklasyfikować i opisać tak by oddać jej nietuzinkowość. Jest to bardzo specyficzna powieść, która dotyka bardzo przyziemnych spraw tj. dorosłość czy wiara w siebie i własne możliwości. Nie jest to zła książka, bo dzięki swojej oryginalności jest ona bardzo piękna. Ta książka jest namalowana emocjami. Jej historia, to nie tylko historia jednej osoby, to losy wszystkich osób, które nasza młoda bohaterka spotkała na swojej drodze. To nie jest zwykła powieść obyczajowa, to raczej literatura piękna.

Nasza bohaterka Gabi postanowiła rozpocząć swoje dorosłe życie z dala od swojej rodziny i Krakowa. Na studia przeniosła się aż do Poznania. Jej marzenie bycia malarką nie było popierane w jej rodzinie. Miała robić coś innego, co wybiorą jej najbliżsi. Gabi jest bardzo skrytą młodą kobietą, która stale poszukuje siebie, swojego miejsca na ziemi. Poszukuje siebie jako kobieta oraz jako początkująca malarka. Wraz z nowo poznanymi znajomymi odkrywa życie. Nasza bohaterka to obserwatorka, która wszystko widzi oczami artysty. Potrafi wszystko namalować emocjami. W tej powieści nie ma zawrotnej akcji, fabuła w bardzo niespieszny sposób tyczy się życia Gabi i ludzi wokół niej. Jednak jest w tej książce jakiś taki klimat, który otula tymi swoimi emocjami. Mogliśmy się zanurzyć w romantyczne uniesienia jak i przygnębienie towarzyszące małemu chłopcu, z którym Gabrysia przez chwilę pracowała. Mogliśmy wczuć się w dziecięcą radość jak i w smutek dorosłych. Te wszystkie emocje w tej książce są namacalne.

W powieści tej podobało mi się wszystko. Język jest bardzo bogaty, malowniczy. Przedstawiony przez Autorkę Poznań jest przyjemny. Sama byłam tam jeden raz w swoim życiu, a przez książkę tą mogłam tam po prostu być na czas czytania. Wraz z bohaterką przechadzałam się Rynkiem, starymi uliczkami, podziwiałam architekturę. Coś wspaniałego. Kolejna namacalność w tej książce. Ja w tym Poznaniu po prostu byłam i obserwowałam losy bohaterów. Autorka wykreowała fajne postaci, które polubiłam, zwłaszcza współlokatorkę Gabi - Coni, włoszkę z krwi i kości. Natomiast dzieci, z którymi współpracowała nasza główna bohaterka pokazały mi, że bycie dzieckiem jest bardzo ważne. Chodzi mi o to by nie zabierać dzieciom radości z bycia po prostu dzieckiem, bo i niestety i to potrafimy swoim pociechom zabrać, gdy kierujemy się swoimi chorymi ambicjami, co też Autorka tutaj pokazała. Bardzo polubiłam też panią Klementynę - sąsiadkę dziewczyn, która każdego dnia tęskni za swoimi synami, którzy jej nie odwiedzają. Na szczęście ma młode sąsiadki przy sobie. Mogłabym Wam tak tutaj pisać o wszystkim, co przeczytałam, ale nie chcę, bo wolałabym żebyście sami przeczytali tą książkę. Warto, bo jest to bardzo mądra i wartościowa powieść dla młodzieży i dorosłych.

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Novae Res.