Świeża krew recenzja



Kiedyś zaczytywałam się w wampirzych historiach i dlatego nie mogłam nie przeczytać nowości od wydawnictwa Jaguar "Vamps. Świeża krew" Nicole Arend. Zresztą, książkę wygrałam w rozdaniu u @ksiazeczkowy_potwor i tak mnie, kusiła ta pozycja, że nie mogłam dać jej długo czekać😂 Miałam nadzieję, że umili mi czas choroby jednak tak się nie stało😞 Książka nie spełniła moich oczekiwań.

Głównym bohaterem jest osiemnastoletni Dillon Holloran, dhampir, czyli pół człowiek-pół wampir. O swym pochodzeniu dowiaduje się chwilę przed rozpoczęciem roku w Albinen, elitarnej szkole dla najlepszych potomków wampirzych rodów otoczonej szwajcarskimi Alpami. Do tego czasu wychowywał go ojciec, a matki chłopak nie znał, porzuciła go krótko po urodzeniu. Jej życzeniem jednak było, żeby Dillon trafił do wampirzej szkoły, gdzie będzie miał okazję poznać swoją drugą naturę. Okazuję się jednak, że jego mieszana krew jest cenna i to sprawi, że będzie w niebezpieczeństwie.

W zasadzie to już sama okładka mnie nie zaciekawiła, ale zdarzało się, że czytałam książki w brzydszych oprawach graficznych🙈 Ten neonowy różowy napis jakoś do wampirów mi nie pasuje. A historia Dillona bardzo mnie wynudziła. W tej książce nic się nie dzieje! Po prostu wieje nudą z każdej strony. A jak już się dzieje to tak na siłę. Pierwsze 2 rozdziały to przedstawienie i zapoznanie się bohaterów, co brzmi jak dialog dzieci w przedszkolu. Do tego pojawia się tyle postaci, że trudno wszystkich zapamiętać. Następnie opisy zajęć/ lekcji, które nic nie wnoszą do fabuły. Potem kicz goni kicz🤦🏽‍♀️ wampiropedia, spanie w trumnie z elektronicznym zamkiem, latanie na pelerynie i wybieranie przewodniczącego roku po smaku jego krwi🤦🏽‍♀️ No i nietrudno się domyślić kto zostaje tym przewodniczącym😂 Na koniec ni stąd, ni zowąd jakiś głupi test lodowy i wyjazd zimowy, które do niczego nie prowadzą i sztucznie napędzają akcję. Ogólnie to cała fabuła jest o niczym i bardzo przewidywalna. Dialogi sztywne, puste i bez emocji. No nie czułam nic, czytając wypowiedzi bohaterów. Wszystkie uczucia przedstawiane bardzo prosto i bez życia. Dillon, jest pół człowiekiem a na pół wampirem i trafia do szkoły, w której są same wampiry, gdzie w każdej chwili każdy z nich mógłby go zabić, a on nie przejawia żadnego strachu czy niepokoju... no po prostu nic. Tak jakby go to nie obchodziło albo nie dotyczyło. Do tego jest nieporadny i naiwny oraz kreowany na super bohatera, o sile większej od prawdziwych wampirów. No chodzące dobro, talent i przykład cnoty. Jest najlepszy we wszystkim. Irytował mnie ten chłopak niemiłosiernie. Dla mnie ta postać jest płaska, bez wyrazu i sztuczna. Zresztą, pozostali bohaterowie nie są lepsi. Styl autorki nie przypadł mi do gustu. W pierwszym momencie myślałam, że to debiut, ale potem doczytałam, że już coś wydała. Fabuła banalna, nudna i sztywna. Akcji brak. Zero napięcia. I tak wiem, że to książka dla młodzieży, ale nie znaczy to, że nie powinna być napisana na jakimś poziomie. Jest dużo lepszych książek o wampirach, po które zachęcam, by sięgnąć. Naprawdę wymęczyła mnie ta książka. Historia jest po prostu słaba, kiczowata i żenująca. Po kolejne tomy nie mam zamiaru sięgać, bo po co się męczyć?