Madeira recenzja

„Szmaragdowy kolor oceanu znaczony gdzieniegdzie białymi grzywami fal, stromy klif, barwne sterlicje, olbrzymie kule jasnoniebieskich hortensji i zachodzące słońce. W moim życiu zmieniło się wszystko, a świat tutaj zupełnie się nie zmienił.”

Julka, główna bohaterka powieści przylatuje na Maderę aby odnaleźć lub chociaż poczuć obecność swojego narzeczonego, który zniknął niedługo przed ślubem. Jednak jak wyraził się maderski policjant:

„W tego typu sprawach nie zawsze warto szukać prawdy (…). Ta prawda może być bardzo zaskakująca i nikomu tak naprawdę do niczego niepotrzebna. Jeżeli ktoś znika, to albo nie żyje, albo miał ku zniknięciu jakiś powód. Ten powód nie zawsze jest logiczny dla otoczenia. Często widzimy to co chcemy widzieć, a nie to, co jest obiektywną prawdą.”

Poszukiwania Filipe nie przyniosły rezultatu dlatego pomyślała, że jego rodzinna wyspa pomoże jej rozprawić się z bólem lub się z nim połączyć. Od „połączenia” ratuje ją jeden z mieszkańców Madery i zaprasza do swojego domu. Co może wyniknąć z tego przypadkowego spotkania dwojga różnych ludzi. Ludzi o różnej narodowości? Czym autorka zaskoczy tym razem swoich czytelników? No i najważniejsze, czy jesteście ciekawi jak potoczą się losy Julki?

Biorąc pod uwagę fakt, że Pani Jolanta w swoich książkach potrafi zawrzeć dużą wiedzę na temat ludzkiej natury, wrażliwości na drugą istotę, fachowej wiedzy lekarskiej (ale nie ma się czemu dziwić) oraz wspaniale opisywać piękno otaczającej przyrody danego kraju, jego kultury i zachowań mieszkańców, to czytelnik ma zagwarantowane fantastyczne spotkanie z miejscem, które już widział lub pragnie odwiedzić. Dla jednej osoby będzie to powrót do przeszłości dla kolejnej spotkanie z przyszłością i to na dodatek odmalowane niezwykle plastycznie a podczas lektury zapach i smak potraw po prostu unosi się w powietrzu.

W związku z powyższym zachęcam do zapoznania się z książką, gdyż poświęcony na nią czas na pewno nie będzie stracony.

Dziękuję Grupie Zaczytani za egzemplarz.