Na białym koniu recenzja

„ Na białym koniu ”.
Tytuł jakby bajkowy.
Jednak z bajką nie ma wspólnego nic.
Z tej książki posoka się leje.
Jest gęsta i lepka.
Śmiercią pachnie.
Cierpieniem emanuje.
Brutalnością zionie.

Świat miał na pozór spokojny.
Życie na pozór ułożone.
Jednak drzwi przeszłości otworzył.
I już odwrotu nie było.
Dopadł go koszmar. Najciemniejszy.
Chciał tylko swoją przyjaciółkę odnaleźć.
Zrozpaczonemu ojcu córkę pomóc odszukać .
A śmierci wrota uchylił.
Poznał przemocy i wypaczonego umysłu smak.
Brutalne odmęty internetowych ciemności chore ludzkie żądze ujawniły.
Szaleństwo i okrucieństwo.
Ból i strach.
Zezwierzęcenie.
Zmysłów pomieszanie.
Gdzie człowieczej moralności kres?
Jak daleko apogeum zła sięga?
Czy w beznadziei łatwo o nadzieję?

Ta książka to mocna rzecz. Wybrzmiewa tutaj brutalności i brudu ludzkiej duszy echo. Okrucieństwo z niej kipi. Nie ma chwili na oddech.
Jest prawda okrutna, podana na tacy złożonej z tematów dosadnych i zatrważających - dark net, handel ludźmi, sadyzm.

Ta książka to emocje silne.
Z gatunku tych, które oplatają mocno. I nie puszczają, póki oddechu nie weźmie się głębokiego. Dla ludzi o mocnych nerwach to historia. Zdecydowanie.
Autor szokuje, prowadzi przez ludzkie zdziczenie i bezwzględność. Niepokój serwuje. I to taki, który sięga głęboko umysłu.
Daje do myślenia, jak życie ludzkie niewiele jest warte.
Za to liczy się zło, które nie ma granic.

Ta książka po mistrzowsku przykuje uwagę czytelnika. Dostarczy mu wrażeń silnych i mocnych. Nie sposób zaznać tutaj spokoju. Niecodzienność sposobu przekazania tej historii i siła jaka z niej emanuje, nawet czytelnika o mocnych nerwach, przyprawi o dreszcze.

Nie wiem jak autor to robi, ale okrutne obrazy maluje w sposób bardzo plastyczny. Tą krew i emocje oczami wyobraźni widać. Ta brunatna czerwień wylewa się z tej powieści i emanuje cierpieniem. Słowa pisane przepełnione są bólem i niepokojem. Klimatem gęstym i mrocznym. Dosadnym i lepkim od emocji.
Polecam i czekam niecierpliwie na kolejną książkę autora.