Nie pytaj recenzja

Rok temu większość moich lektur stanowiła szeroko rozumiana literatura sensacyjna (do tego „worka” można sporo zakwalifikować), do tego stopnia, że poczułam przesyt. Każda kolejna powieść powielała utarte schematy, niekiedy miałam wrażenie że szkic powieści upadł na ziemię i ktoś posklejał przypadkowe kartki. Czy coś się w tej materii zmieniło? Sprawdźmy!

„Nie pytaj” to druga w dorobku powieść Marii Biernackiej-Drabik. Jeśli myślicie, że to kolejny kryminał w klimacie „jest ofiara, jest śledztwo”, to zapewniam że jest zupełnie inaczej. To dramat rodzinny, w którym tajemnica goni tajemnicę.

Maria Korcz ginie w wypadku samochodowym, w niewyjaśnionych okolicznościach. Zagadkę jej śmierci próbuje rozwiązać córka – dziennikarka radiowa, Inga. Będzie to o tyle trudne, że Maria nie mówiła o swojej przeszłości, wychowanka domu dziecka, w rubrykach dotyczących rodziców wpisywała litery NN.

„Nie pytaj” zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie. Przede wszystkim fabuła biegnie wartko, stopniowo odkrywamy kolejne karty historii, co sprawia że jest chęć czytania dalej. O ile na początku bohaterów jest kilku i łatwo połapać się kto jest kim, to z biegiem lektury zaczynają się szybko mnożyć; trzeba skupienia i uwagi by daną postać przypisać do przeznaczonego jej wątku. Jeśli szukacie mrożącej krew w żyłach opowieści to muszę Was rozczarować – krew się leje przypadkiem, a jedyne trupy są z przeszłości lub wyłaniają się z lekko domkniętej szafy. To opowieść o traumach, złych wyborach i konsekwencjach. O zazdrości, miłości i wykluczeniu. O samotności i próbie naprawienia wyrządzonych krzywd.

Dużo wątków, dużo postaci. Znany i modny tryb przeplatania współczesności z przeszłością. Dużym plusem jest to, że nie przemyka myśl „gdzieś to już było…”. Co najważniejsze powieść wciąga i czyta się ją szybko, łatwo i przyjemnie. Polecam!




Maria Biernacka-Drabik zdobyła serca czytelników kryminałem "Za żywopłotem", który został nominowany przez portal Lubimyczytać.pl do tytułu Książka Roku 2023 w kategorii debiut.

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Muza