Przybysz recenzja

 Przepięknie wydany twór – coś na kształt dziennika pokładowego (podróżniczego) – komiks, który nie używa słów, a jedynie posługuje się obrazem. Najczystszą formą przekazu. Bez ciągu słownego, bez pisma czy narratora. Nie potrzebuje tekstu, aby zachować sens wypowiedzi, bo fabuła nie jest skomplikowana ani złożona, żeby wymagała podpowiedzi literackich. Dostajemy prostą, ale nie prostacką opowieść o emigracji młodego człowieka, który stara się znaleźć wymarzony dom dla swojej rodziny za oceanem. Bez znajomości języka dostaje się na drugi brzeg, by poznać nową kulturę i ludzi, którzy pomimo zewnętrznych przeciwności, w środku są tacy sami chętnie oferując własne towarzystwo czy usługi. Kadry są rozłożone w czasie, zaplanowane z dbałością o kompozycję i przypominają jednolitą sinusoidę. Dwanaście pojedynczych kadrów na jednej stronie wielokrotnie przeplatają się z jednostronicowym malunkiem, gdzie harmonia i ład stanowi emblemat świata przedstawionego. Nic nie wydaje się samotne ani opuszczone. Australijski rysownik i pisarz: Shaun Tan przedstawia ludzi w szeregach, stojących naprzeciwko siebie lub tuż obok, lotne stworzenia patrzą w tym samym kierunku, a tajemnicze maszyny wypełniają pusty obrazek sprawiając odwieczny ruch, który nigdy nie ustaje. Banalna historia o bezsłownym zrozumieniu wszechświata staje się idealnym polem do tego, aby zachwycać się obrazami i zapomnieć o skrótowej fabule. 

 A jest się czym zachwycać. Hiperrealistyczna oprawa graficzna niejako wymusza, aby czytelnik, który nie ma nic do czytania – poświęcił czas na obserwację planszy. Komiks do przeglądania, cudownie zadbany o najdrobniejszy detal, który zmienia postrzeganie otoczenia. Radośnie przedstawiający arkadię, do której zmierzają obcokrajowcy czy ludzie, którzy mieli w przeszłości problemy i troski, jakich zaznali wcześniej. W nowym świecie wszystko wydaje się tętnić życiem. Dynamiczne społeczeństwo, które nauczyło się żyć ze sobą – bez barier, bez narzuconego języka urzędowego, bez chaosu bądź tragicznej sytuacji polityczno-społecznej. Wszystko staje się wielkie i ważne stanowiąc o części wspólnoty. Bez górnolotnych słów, bo każda emocja i wydarzenie zostaje przekazana poprzez nerw wzrokowy. Tytuł godny podziwu. Warto dać szansę.