Bożogrobie recenzja

Mia nareszcie stała się ostrzem, lecz jej przyszłość dalej jest niepewna. Wrogowie stają się przyjaciółmi, osoby, którym ufała, zawodzą. Wrona zaślepiona jest nienawiścią i chęcią pomszczenia bliskich, gotowa jest ponieść każdą cenę.
W tym tomie dowiadujemy się więcej o tym, jak skonstruowany jest świat, w którym żyje główna bohaterka. Mamy też pokazane wielkie igrzyska w Bożogrobiu, polegają one na walkach niewolników dla uciechy ludu, kto wygra wszystkie walki, wygra wolność.
Mia sprzedaje swoją wolność w zamian za udział w igrzyskach. Konsul Scaeva i kardynał Duomo zaszczycą swoją obecnością, zebranych, a nawet ułaskawią wygranego i oddadzą mu wolność. To idealny moment na wymierzenie sprawiedliwości, ale czy aby na pewno?
Od momentu, w którym Mia zaczyna być częścią Kolegium, widzimy ogromną zmianę w zachowaniu i postrzeganiu świata przez nią. Przyjdzie jej zmierzyć się z wrogami i konsekwencjami swoich wyborów, które nie zawsze były takie, jakbyśmy chcieli.
Pierwsza połowa książki dłużyła mi się, nie wiedziałam, do czego zmierzamy i nawet myślałam o przerwaniu czytania i porzuceniu tej historii.
. Po tym, jak w życiu Mii pojawia się, osoba z pierwszego tomu książka nabiera zupełnie innego tempa. Bardzo polubiłam naszą główną bohaterkę i jej postępowanie. Czytając i poznając tę historię z tyłu głowy miałam postać Rin z" Wojny Makowej" te bohaterki są do siebie bardzo podobne, a i historie dosyć zbliżone są do siebie.
Ta część jest dużo bardziej angażująca niż tom 1, ale też ma tam swoje małe wady i niedociągnięcia.
Na pewno nie są to książki dla każdego, jest to jednak krwawa fantastyka oparta na przemocy, która często nie jest nawet potrzebna i uzasadniona. To, co bardzo mnie zaskoczyło to zakończenie, w życiu bym nie przewidziała, jak to się rozwinie, a Dicta Ultima napisane jest tak, że siedziałam i byłam w szoku, jak to jest przemyślane. Jak na chwilę obecną jest to jedna z lepszych serii, jaką czytałam i będę podrzucać jąosobom, które lubią mroczne i krwawe historie.