Czarnobylska modlitwa. Kronika przyszłości recenzja

"Boję się...Boje się jednego - że strachu w naszym życiu jest więcej niż miłości..."
~~~
Nie ma już chyba nikogo, kto nie słyszałby o tragedii jaka wydarzyła się w Czarnobylu. Niektórzy przeżywali wtedy swoją młodość, pamiętają picie jodyny i wiadomości, że chmura się zbliża. Mi samej opowiadali o tym wszystkim dziadkowie i rodzice. Byłam też bardzo zainteresowana tematem. Czytałam wiele artykułów w internecie poświęconych tragedii, oglądałam relacje ludzi, którzy postanowili odwiedzić strefę oraz obejrzałam dwukrotnie z zapartym tchem serial "Chernobyl". Podsumowując, temat elektrowni zawsze mnie ciekawił i chciałam dowiedzieć się jak najwięcej co i jak. Skupiałam się jednak na technicznych sprawach, mechanizmie tego, jak doszło do tragedii i jakie były działania prewencyjne. Zapomniałam o ludziach. Z pomocą przyszedł reportaż Swietłany Aleksijewicz.
"Czarnobylska modlitwa" to zbiór rozmów dziennikarki z ludźmi. Tymi, którzy przeżyli tragedię. Mieszkańcami Ukrainy i Białorusi, czyli osobami, będącymi najbliżej wybuchu elektrowni. To monologi, którymi przemawiają ogromne emocje, żal i nieufność. Bo znowu ktoś przyszedł odświeżyć tragedię jaka ich spotkała. Bo ktoś znowu chce się ponaśmiewać z nich, że nie chcieli uciekać. Bo znowu ludzie chcą ich naznaczyć piętnem czarnobylskim, uważając ich za wyrzutków. To spowiedź z negatywnych emocji, które towarzyszą od dnia tragedii. Mieszkańcy dzielą się swoimi małymi wspomnieniami dobrych chwil, niewiele znaczących dla nas, którzy nie odczuli ciężaru wybuchu na własnej skórze. Reportaż ten to poruszająca książka, pełna drastycznych, lecz realnych opisów tego jak wszyscy się czuli, jakie mieli plany, marzenia i obawy. Historia o tym jak Czarnobyl zniszczył im życie i sprawił, że nikt nie postrzegał ich tak jak wcześniej.
Moje osobiste odczucia co do książki są oczywiste. Jest to lektura obowiązkowa. Bardzo dobry reportaż, który dokładnie nakreśla stronę psychologiczną całej tragedii. Wiele momentów mnie poruszyło i mimo, że wiedziałam co się działo i na jakie rzeczy zostawali skazywani tamci ludzie, to z ich ust uderzyło mnie to o wiele mocniej. Zdecydowanie warto wpisać ją w swoje czytelnicze plany.