Zatrutka recenzja

 Kiedy nagle, w środku dnia, Twoje życie obraca się o 180 stopni, możesz ze zdziwieniem na to przystać, albo obudzić w sobie pełne buntu zaprzeczenie. Kiedy ktoś kogo kochasz znika w jednej chwili, możesz na kolanach wykrzykiwać światu swój żal, albo ruszyć na wojnę przeciw domniemaniom i szybkim rozwiązaniom. Kiedy przyszłość Twoja i Twojej córeczki skazana ma być na smutek i tęsknotę, możesz tulić dziecko i smutek w ciszy opuszczonego domu, albo podjąć decyzję o poznaniu prawdziwej twarzy kobiety, którą uznawałeś za najbliższą Ci osobę. 
 
 W dniu, w którym Anna znika z domu, pozostawiając po sobie krótki, bynajmniej nie pożegnalny list i kilka osobistych rzeczy złożonych w nieporadna kupkę na ulubionym skrawku plaży, Piotr rozpoczyna walkę z niedowierzaniem, niezgodą i gniewem. Krok po kroku słowa, wydarzenia i obrazy budzą przypuszczenie, że świat Ani nie był tym, który znał jej mąż. Godzina po godzinie, jego wzburzone serce buduje myśli i uczucia stanowczo odpychające akceptację policyjnego przeświadczenia o samobójstwie. 
 
 Ewa Przydryga będzie nas odtąd prowadziła śladami Anny, której Piotrowi nie dane było poznać. Kobiety tkwiącej w świecie tajemnic, masek i wątków z przeszłości, które namalują obraz odległy od portretu młodej matki. Nawet tej matki, która tuż przed zaginięciem zdawała się cierpieć na depresję poporodową oddalającą ją od radości i szczęścia obecnego dotychczas w jej życiu.
 
 Podążając za tkaną piękną polszczyzną misterną siatką zdarzeń i wewnętrznych przeżyć bohaterki, skupimy się na jej psychice, na decyzjach, które podejmowała czasem wbrew sobie, na czynach, których dokonywała powodowana poczuciem winy, niespełnienia czy chęci obrony przez niesionym przez świat i ludzi niepokojem. 
 Życie Anny okazuje się bowiem być dalekie od ideału, zatruwane kolejnymi wydarzeniami budzącymi lęk jeśli nie o siebie samą, to o bliskie jej osoby. Dramatyczne rodzinne wydarzenia z przeszłości, mijanie się z miłością, której zawsze nie po drodze było zaopiekować się Anią, fatalne utwierdzanie się w uczuciach do osób o skrzywionej psychice, napotykanie chorych zachwytów - wszystko to stworzyło osobę, której dorosłość stała się niełatwa do zaakceptowania, głównie dla niej samej. 
 Każdy z lęków, każda z traum pozostawiła po sobie trujący strumień płynący żyłami Anny. Autorka nie szczędzi bohaterce wydarzeń, które nawet silnej psychicznie osobie zdawać się muszą trudnymi do zniesienia, a wspomnienia o nich trudnymi do zatarcia. Czy więc jedynym rozwiązaniem, jakie odnalazła w sobie młoda mama było samobójstwo? 
 
 Psychologiczny, mocno rozbudowany wątek znajduje w "Zatrutce" wyśmienitą przeciwwagę w postaci zarówno obyczajowego jak i kryminalnego wątku. Autorka przywołuje z przeszłości rodzinę i osoby blisko związane z bohaterką, poświęca czas prowadzącemu śledztwo detektywowi, przede wszystkim zaś wskazuje na prywatne śledztwo uparcie prowadzone przez zdesperowanego, coraz bardziej zadziwionego nowymi faktami, choć niezwykle przy tym opanowanego i pewnego swych racji Piotra. Mąż Anny nie pozwala sobie na chwilę zwątpienia, nawet w sytuacjach, które wstrząsają jego wiedzą na temat ukochanej kobiety, godzą w jego dumę czy męskie ego lub każą przypuszczać, że wszystko co od niej usłyszał było tylko drobiną prawdy w morzu kłamstw. 
 
 Nie sposób wymienić wszystkich postaci, które przewijają się przez ten niezwykle rozbudowany, ale też zgrabnie powiązany thriller. Język fragmentów skupionych na przeżyciach, także tych spisanych w listach do matki, wzrusza i zachwyca kwiecistością i złożonością wypowiedzi. Dialogi idealnie oddają nastrój i wiek rozmówców, spajając kolejne wydarzenia w niezwykle jednorodną całość. Nie brakuje wzruszających ukochaniem opisów Gdyni i okolic, nie zawiodą się też miłośnicy plastycznych, marszczących brew opisów krzywd i mordów. Jest zło, egoizm, pęd za sławą i jest przeciwstawione im dobro, poświęcenie, poczucie misji. 
 
 W świecie zdominowanym przez płochą literaturę, pełną thrillerów spod pióra powielających schematy pseudo psychologów, Ewa Przydryga jest jedną z tych autorek, w których należy pokładać nadzieję na kolejne pozycje znakomicie łączące tajemnicę z wglądem w wewnętrzny świat bohaterów. Świat pełen dramatów, klęsk ale też siły i walki o to, co życiu nadaje sens. 
 A wszystko to, cała ta wyjątkowo obiecująca proza, przy rytmie ambitnej, subtelnie promowanej twórczości Sarsy. 
 Polecam z pełnym przekonaniem. 
 
 Pani_Ka Czyta