Obserwatorium recenzja

Oj, co to była za historia!

Śnieżkę, najwyższy szczyt Karkonoszy, z jej charakterystyczną budowlą zna każdy. Rokrocznie na tym szczycie pobijane są rekordy frekwencyjne w okresie letnim. Początek obserwacji meteorologicznych na Śnieżce sięga 1824 roku, początkowo prowadzone były w kaplicy św. Wawrzyńca po czeskiej stronie, kolejno w schronisku po stronie polskiej. Budowę obecnego budynku rozpoczęto w 1899 roku, od 16 lipca 1945roku obserwacje w budowli przypominającej statek kosmiczny czy talerze zaczęła prowadzić polska służba meteorologiczna.

Nie chcę zdradzać za dużo z fabuły, żeby nie odbierać Wam przyjemności z czytania. Jeśli szukacie historii z trupem na Śnieżce lub okolicy to „Obserwatorium” nie idzie tą drogą. Bohater powieści Jarosława Szczyżowskiego - Piotr Mieczkowski – od lat jest meteorologiem w „spodkach” na Śnieżce. Najwyższy szczyt Karkonoszy traktuje jako dom. Pewnej nocy meteorolodzy rejestrują serię niepokojących dźwięków, a Mieczkowski odkrywa w nich zaszyfrowaną wiadomość. Jednocześnie w pobliżu szczytu pojawia się anomalia – ni to mgła, ni to chmura, ciemny kokon. Pojawienie się nietypowego zjawiska uruchamia ciąg zdarzeń. Na miejsce ruszają wszelkie służby, bo osoby mające kontakt z anomalią tracą zmysły, cierpią na chorobę popromienną. Niektórzy przepadają w czeluściach Karkonoszy…

Niezaprzeczalnie – to jedna z lepszych powieści jakie przeczytałam w tym roku.

Wyłączcie myślenie, nie krytykujcie i nie kręćcie nosem, że autor momentami przesadził, że za dużo metafizyki i magii, że przekombinowane – to fikcja literacka i miał do tego prawo. Tym bardziej, że cała historia się skleja. „Obserwatorium” wciąga, nęci i zaskakuje. Lektury doświadczasz mocniej i intensywniej, jeśli kiedykolwiek przemierzałeś tamte szlaki.

Muszę wspomnieć, że autor jest górskim przewodnikiem od kilkunastu lat, co świetnie udowadnia w powieści. Opisy szlaków i miejsc sprawiają, że chcesz tam się znaleźć tu i teraz. Dodatkowo wplata w treść sporo lokalnych legend i historii. „Obserwatorium” to powieść z pomysłem i pazurem. Szczyżowski umiejętnie dawkuje napięcie i mistrzowsko podkręca atmosferę. Mam kilka zastrzeżeń do momentami sztywnych dialogów czy dziwnego zachowania bohaterów, ale są to drobnostki które można wybaczyć. Zakończenie może zaskoczyć – nie odpowiada na wszystkie pytania, ba! jest otwarte… Czekam na więcej!

Czytajcie, bardzo warto!

Mgła bywa zdradliwa. Szczególnie w górach…

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Znak Literanova oraz Agencji PRart Media (p. Bognie Piechockiej)