Recenzja książki Ocalić syna

„Więzy krwi nie gwarantują miłości bliźniego”
Od jakiegoś czasu zwykłam zaczynać recenzje od cytatu. Dzięki temu poznaję wiele pięknych aforyzmów, jednocześnie sięgając w głąb książki, ponieważ szukając odpowiedniego cytatu, zastanawiam się nad historią.
W przypadku książki „Ocalić syna” Lucindy Berry cytat znalazł się dość łatwo. Do pisania recenzji usiadłam zaraz po przeczytaniu książki. Emocje wciąż we mnie buzują.
Adrianne zawsze marzyła o byciu matką. Kiedy pojawił się jej pierworodny, otoczyła go bezwarunkową miłością. Tak silną, jak umie tylko matka. Po kilkunastu latach szczęścia, miłości, latach pełnych domowego ciepła, rodzinnych chwil, zrozumienia i bezwarunkowej miłości, cały jej świat się burzy. Jej syn, jej oczko w głowie, jej miłość okazuje się przestępcą seksualnym. Walczy o niego jak lwica, jednak jej rodzina się rozpada, a ona musi podjąć decyzję, jak wiele jest w stanie poświęcić dla syna.
Jest to poruszająca, pełna emocji, napięcia opowieść. Całą historię poznajemy oczami matki, która opowiada o swoich emocjach, o swojej walce, o swoich przeżyciach. Książka jest tak przepełniona emocjami, że nie da się przejść obok niej obojętnie.
Jak wiele może wycierpieć matka? Jak wiele może wycierpieć dziecko? Jak to jest, że od razu oceniamy człowieka, nie znając jego historii? Jak to jest, że obrzydza nas pedofilia, jednocześnie życząc pedofilom wszystkiego, co najgorsze?
Książka mnie wyprała, wyżuła i wypluła. Wstrząsnęła mną do głębi. Brakuje mi słów, aby opisać wszystkie emocje, które kryły się na kartach tej historii.
Końcówka mnie rozwaliła na kawałeczki. Przez całą książkę miałam ściśnięte gardło, jednak to zakończenie wycisnęło ze mnie łzy.
Książka nie dla wrażliwców, ale nie dlatego, że jest brutalna. Co to, to nie. Książka jest właśnie delikatna, a wszystko ubrane w pewien pokręcony sposób w piękną historię. Nie dla wrażliwców, ponieważ emocje, które się tam kryją, zostają w człowieku. Po skończonej lekturze nie można jej odłożyć ot, tak. Cały czas się ją analizuje i zagłębia. Rozkłada na czynniki pierwsze.
Mimo że książka wydaje się bardziej opowieścią, to w moim odczuciu jest to świetny thriller.
Jedyne, do czego mogę się przyczepić, to zbyt mała obecność Noaha w tym wszystkim