Gdzie śpiewają raki recenzja

Delia Owens ma już swoje lata i ma też parę publikacji na koncie, ale to jest jej pierwsza powieść fabularna. Powieść, która przypomina w smaku owocową herbatę w ciężki, zimowy dzień. Jest lekka, doskonale zrównoważona między wątkiem kryminalnym, a tak zwanym obyczajem. Bohaterka natomiast to dziewczyna z krwi i kości, obok której nie da się przejść obojętnie. Autorka poświęciła jej sporo pracy, czuje się to niemal na każdym kroku. Ale z tego wszystkiego najlepsze jest chyba tło pełne wyśmienitych opisów i klimatu rodem z najlepszych baśni... Możliwe jest, że moje zachwyty wzięły się stąd, że za oknem jest zimno i mokro i generalnie wszelkie wyjście z domu kwalifikuje się jako niewolnicza praca pod karą chłosty. W związku z tym człowiek siłą rzeczy potrzebuje jakiejś odskoczni. Jeśli rzeczywiście tak to działa, to „Gdzie śpiewają raki” należy uznać za najlepsze lekarstwo na grudniową chandrę. Fakt, jest to czytadło bardziej dla bab, ale tak się akurat składa, że ja jestem babą, więc... przeczytam tę książkę jeszcze raz :)