Mapa dni recenzja

Na Florydę do Jacoba wracają przyjaciele, a on sam w domu dziadka odkrywa tajemniczy pokój. Jacob musi wybrać, czy zostać w realnym świecie, bez przyjaciół czy jednak podążyć za marzeniami i tym, co robił jego dziadek w pętlach czasowych pomagając osobliwym dzieciom i ymbrynkom.

Czwarty tom o osobliwych dzieciach miał się nie ukazać, więc zdziwiona byłam zapowiedzią wydawnictwa, dodatkowo doczytałam, że autor napisał jeszcze dwa tomy, czekają na przetłumaczenie. I tu niestety się troszeczkę obawiam kontynuacji, bo, mimo, że ten tom czytało się dobrze, nie porwała mnie ta historia tak jak poprzednie.

Zaczyna się niestety jak romans dla nastolatków, oczywiście zdaję sobie sprawę, że to nie pozycja dla mojego przedziału wiekowego, ale opis trochę drażni i ciągnie się w nieskończoność. Historia, na którą czekałam rozpoczyna się dopiero po połowie i niestety nie kończy. Jest to zabieg, którego nie ukrywam nie znoszę, w kryminałach, które czytam jak jest seria, oczywiście sprawa jest rozwiązana w jednym tomie, a wątek obyczajowy trwa czasami przez 11 tomów, mówiąc szczerze nie interesuje mnie czy detektyw w 8 tomie przestanie pić, a w 10 się rozwiedzie. Tutaj historia kończy się tak, że musimy czytać dalej, aby zamknąć daną opowieść – pierwsza żółta kartka. 
Druga właśnie za ten motyw romansowy między Jacobem a Emmą. Reszta to już same plusy. 
Mamy nowe światy osobliwców, mamy walkę o władzę wśród osobliwców w Ameryce, mamy nowe moce i co bardzo mnie zaciekawiło nową zagadkę z przepowiednią – niestety tylko zaczętą jednym rozdziałem na końcu. Nie ukrywam, ale też nie chcę odkrywać, o co chodzi jest to motyw dość oklepany, chyba, że pisarz rozwinie go w inną stronę – zobaczymy. Tutaj nowe światy i postacie są ciekawie nakreślone, zagadkowe, a moce coraz bardziej mroczne. Mimo, że fotografie osobliwców są nieco w innym stylu niż w poprzednich tomach, ale w dalszym ciągu intrygują, zaciekawiają. 

Mam dylemat, co do oceny, za całość jest to tak między 3 a 4, ale to podciągnięcie na 4 jest dzięki poruszanym problemom. Ciekawi mnie jednak czy młodzież to wychwyci, mamy rasizm, niebezpieczne podziały, brak akceptacji, szufladkowanie, a przez to szukanie winnych. Dużo też przyjaźni, oddania, poświęcania się dla innych. Wychwycenie tych emocji jest dość trudne, ale podnosi wartość całości.