Recenzja książki Ostatnie zdjęcie

Książka "Ostatnie zdjęcie" to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Niemniej jednak z tego spotkania jestem bardzo zadowolona.
Franek to młody chłopak, który wychowuje się w domu dziecka pod opieką sióstr zakonnych. Nie od zawsze był w domu dziecka. Początkowo wychowywali go rodzice, ale ojciec nie stronił od alkoholu i przemocy domowej. Chłopcem zajmowała się mama, a gdy jej zabrakło trafił on do babci Zosi, która go wychowywałam. Niemniej jednak pewnego dnia postanowiła oddać go do domu dziecka. Chłopiec po pewnym czasie postanawia odnaleźć babcię i ponownie z nią zamieszkać, aby wszystko było jak dawniej.
Książka to emocjonująca podróż, która wzbudza wiele emocji. We mnie poruszała najskrytsze skrawki serca i wywołała wielkie wzruszenie. Jest to piękna historia, która traktuje o tym jak wielkie znaczenie w życiu ma nasze przywiązanie do drugiego człowieka, jak wielkie znaczenie ma wychowywanie dzieci, to ile uwagi im poświęcamy, jakie zostawiamy w nich wspomnienia i życiowe doświadczenia. Jest to wyjątkowa, piękna i do granic emocjonująca opowieść o silnych więzach, które połączyły wnuka z babcią oraz o tym, jak łatwo i niezależnie od nas możemy w życiu wszystko stracić.
Książka jest dość krótka i czyta się ją bardzo szybko, a z uwagi na ciekawą treść nie można nawet na moment odłożyć jej na półkę. Niemniej jednak dla mnie niektóre wątki mogłyby być bardziej rozwinięte. Polubiłam bohaterów, sympatyczny Franek i schorowana Zosia to wspaniała dwójka i bardzo chętnie czytalabym więcej, szczególnie o tym jak wyglądały ich spotkania. Zakończenie historii dla mnie również mogłoby być bardziej rozbudowane. Historia jest tak poruszająca, że można było o niej pisać bez końca. Dla mnie jedyny mankament w książce był taki, że była za krótka. Chętnie przeczytała bym bardziej rozbudowane losy bohaterów.
Autorka serwuje nam wiele wzruszeń i emocji. Ja podczas czytania niejednokrotnie miałam w oczach łzy, które płynęły strumieniami.
Książka z klubu Recenzenta serwisu na kanapie.pl.