Maestro. Historia milczenia recenzja

"Maestro. Historia milczenia" to książka wstrząsając której lekturę każdy, a szczególnie rodzic, będzie odchorowywał przez wiele dni.
Marcin Kącki w tekście który powstawał przez wiele lat w sposób niezwykle rzetelny, drobiazgowy i nie pozostający najmniejszej wątpliwości gdzie jest sprawca, gdzie ofiary a gdzie morze biernych świadków (rodziców, urzędników, lokalnych polityków) opowiada historię seksualnego wykorzystywania dzieci śpiewających w chórze Polskie Słowiki przez Wojciecha Kroloppa.

To historia która nie mieści się w głowie. Historia milczenia, biernego przyzwolenia na przemoc seksualna wobec dzieci i nieudolnego racjonalizowania że przecież przytulanie, branie na kolana i zabawy w malowanie nagich ciał małych chłopców to tylko oznaki sympatii ze strony maestro.
Marcin Kącki drążąc, szukając, pukając do setek drzwi odkrywa przerażającą prawdę o której milczano przez lata.
To była tajemnica poliszynela skrzętnie zamiatana przez dywan przez wszystkich: bo nigdy nie wpłynęła żadna oficjalna skarga jak tłumaczyli się urzędnicy, bo nie spotkało to mojego dziecka jak chcieli wierzyć rodzice dla których syn śpiewający w chórze był nie tylko dumą ale też gwarantem dodatkowego przychodu (diety wypłacane chłopcom za zagraniczne koncerty, szczególnie przed '89 rokiem były magnesem który przyciągał setki chętnych do śpiewania).

Ta opowieść to historia o złu które nie kryje się w zasikanych zaułkach ale jest nad wyraz inteligentnym, zabawnym, eleganckim dyrygentem we fraku.
To pedagog, wybitnie uzdolniony muzyk, trochę ekstrawagancki bo otwarcie przyznający się do swoich preferencji homoseksualnych ale artystom, nawet za komuny, przecież można więcej.
Dopuszczenie do świadomości że taki autorytet, człowiek ceniony w kraju i za granicą był bezkarnie działającym pedofilem dla wielu było niemożliwe.
Nawet wyrok sądu nie przekonał wielu o winie Wojciecha Kroloppa a pikiety poparcia rodziców chórzystów i słynne zdanie które pamiętam z relacji reporterskich sprzed lat: to jest maestro przez duże "M" budzą u czytającego oburzenie i wstręt.

Pozostaje mieć nadzieję że w dzisiejszych czasach taka historia nie miałaby szansy się powtórzyć. Świadomość rodziców i dzieci o tym czym jest "zły dotyk", odpowiednia edukacja i kampanie społeczne pozwalają wierzyć że przy najmniejszym sygnale o jakichkolwiek nadużyciach reakcja wszystkich będzie natychmiastowa. Jako matka małego chłopca chcę w to wierzyć.