Ukochane dziecko recenzja

Pewnego wieczoru znika młoda dziewczyna. Wraca z imprezy, a potem po niej ginie ślad. Rodzice są w rozpaczy i robią wszystko by ją odnaleźć. Poruszają niebo i ziemię, ale bez skutku.

Nie wiadomo, czy została uprowadzona, a jeśli tak, to dlaczego nikt nie zgłosił się po okup? A może wpadła do rzeki, którą mijała w drodze powrotnej?

Upływa kilkanaście lat, a sprawa nadal nie jest wyjaśniona…

W środku lasu, w szałasie, mieszka z pozoru normalna rodzina: ojciec, matka, dwoje dzieci - Hannah i Jonathan. Wiodą życie na określonych zasadach. Posiłki i toaleta o określonej godzinie, dzień zaplanowany z najdrobniejszymi szczegółami. Można rzec, że nic w tym dziwnego - rodzina ma plan i konsekwentnie się go trzyma.

Dzieci, mieszkający w szałasie nie znają innego życia. Dla nich świat poza jest straszny i niebezpieczny. Najlepiej się czują kiedy mama jest obok. Mama, która trzyma się zasad i nie robi głupot.

Pewnego dnia wszystko zostaje wywrócone do góry nogami. Mama robi głupstwo i przez to zostaje potrącona przez samochód. Musi pilnie jechać do szpitala. Wezwana karetka zabiera ją do szpitala. Kobieta czuje, że odzyskała wolność, że już nie musi się bać i żyć według czyichś zasad. Cieszy się, że to już koniec więzienia, jakim był szałas. W środku lasu, bez okien. Drzwi zamykane na kilka zamków. Brak dostępu do świeżego powietrza, tylko cyrkulator dostarczający tlen. Określone godziny na toaletę oraz inne czynności. Miesiące upokorzeń i bycia zastraszaną. Mimo to się nie poddała i przy pierwszej okazji zrobiła wszystko by uwolnić się od tyrana. Wiedziona instynktem przeżycia rozprawiła się z porywaczem, który miesiącami udawał jej męża, po czym zdołała uciec z szałasu w środku lasu.

Czy to jest ta dziewczyna, po której ślad zaginął pewnej nocy? Jak to jest możliwe, że w obecnym świecie ktoś jest więziony i tak okrutnie traktowany?

Kim był porywacz? Dlaczego przetrzymywał nie tylko ją, ale i dzieci?

Czy dzieci potrafią żyć poza szalałem, poza ich bezpiecznym światem?

Czy to wszystko skończyło się wraz z unicestwieniem tego szaleńca? Nic bardziej mylnego - ty możesz uciec, ale on nie pozwoli Ci odejść.

Całą sobą zostałam pochłonięta przez los bohaterki. Co czuła? Jak dała radę przetrwać coś tak nieludzkiego?

Z drugiej strony targały mną emocje gdy myślałam o dzieciach. Jaką krzywdę im ktoś wyrządził trzymając ich w zamknięciu bez dostępu do świata zewnetrznego? Czy zdołają żyć normalnie po takiej traumie?

Do ostatniej strony czekałam na rozwiązanie. Typowałam coraz to innego porywacza. Koniec był zaskakujący. Dawno nie trafiłam na książkę, który by mnie tak porwała i tak wstrząsnęła.