Złodziej kanapek recenzja

Trzecia książka w serii z sycylijskim komisarzem Salvo Montalbano to jedna z lepszych pozycji w cyklu, bo akcja toczy się wartko, a tło obyczajowe i społeczne, które stanowi o sile tych książek, jest dosyć wyraziste.

Może najciekawsza jest tu postać samego komisarza i jego humorzastość, bo książka zaczyna się tak, że nad Sycylię nadciąga silny wiatr i meteopata Montalbano staje się nie do zniesienia, zaczyna wręcz rzucać ciężkimi przedmiotami w podwładnych. Potem też bywa różnie: zazdrośnik, cham, intrygant, ale trudno go nie lubić, po prostu człowiek z krwi i kości. Przy okazji trochę dzieje się w jego życiu prywatnym: Montalbano odbywa poważną rozmowę o swoim związku na odległość z Livią, mieszkającą w Genui. Dowiaduje się też o poważnej chorobie ojca, o swoim awansie, zmiany, zmiany...

No i oczywiście Montalbano się zajada: świeże sardele z czosnkiem i parmezanem, makaron a la Norma: ze smażonymi bakłażanami i solonym twarogiem, tuńczyk zapiekany z lubczykiem i karmelowaną cytryną, okoń faszerowany sosem szafranowym... Madonna! Tego się nie da czytać spokojnie! Nota bene, we Włoszech wydano książkę „I Segreti della Tavola di Montalbano – Le Ricette di Andrea Camilleri” (w wolnym tłumaczeniu: 'Sekrety stołu Montalbano – przepisy Andrei Camillieri'), gdyby ją tak przetłumaczono na polski...

W warstwie kryminalnej mamy dwa morderstwa, na początku niepowiązane ze sobą, ale potem i owszem... No i jest tytułowy złodziej kanapek: jakiś malec zabiera małym dzieciom jedzenie przyniesione do szkoły, jak nietrudno się domyśleć ów malec ma ważne znaczenie dla biegu opowieści i rozwiązania zagadek kryminalnych.

W warstwie społecznej Camilleri porusza problem nielegalnych emigrantów masowo przypływających na Sycylię i bezwzględnie wykorzystywanych przez różnego rodzaju ciemne typy i przestępców.

Są tam jeszcze różne smaczki na przykład dialogi na cztery nogi między Montalbano a Jacomuzzim, specem od zabezpieczania śladów.

Nie muszę chyba dodawać, że dla miłośników kryminałów Camilleri jest to lektura obowiązkowa.