Recenzja książki Dziewczyna z sąsiedztwa

 Bardzo długo wahałam się czy kupić "Dziewczynę z sąsiedztwa", po przeczytaniu wielu recenzji domyślałam się, że to nie jest zwykły thriller, zadawałam sobie pytanie czy podołam.. odważyłam się, zamówiłam ale nie usiadłam do niej tak od zaraz, przekładałam, odkładałam aż w końcu nadszedł dzień, gdzie postanowiłam stawić jej czoła. Pierwszego dnia dałam radę przeczytać tylko połowę, kiedy zaczęłam dosłownie ryczeć jak bóbr stwierdziłam, że czas przerwać, ochłonąć, zaczerpnąć powietrza i odpocząć,ale wtedy nie wiedziałam jeszcze, że najgorsze przede mną, nie zdawałam sobie sprawy, że może być jeszcze gorzej. Książka jest przerażająca, dostała ode mnie 10 punktów nie za to jaka jest cudowna, bo jeśli chodzi o samą treść powinna dostać 0, bo takiej historii nie można nagradzać 10 gwiazdkami (tym bardziej zważając na fakt, że jest to historia oparta na faktach), te punkty są dla autora za sposób w jaki wszystko przedstawił. Nie mogę przestać o niej myśleć, poszukałam nawet informacji o tej prawdziwej zbrodni i czytając dotarło do mnie, że to wszystko naprawdę miało miejsce, tak po prostu się wydarzyło..
 Ale przejdźmy teraz do recenzji...
 Dwie nastoletnie dziewczynki, których rodzice giną w wypadku trafiają pod opiekę dalekiej krewnej, Ruth - kobieta samotnie wychowująca gromadkę dzieci, ciesząca się dobrą opinią wśród sąsiadów, przyjaciół swoich dzieci, miejscowego pastora i policji. Na początku wszystko wydaje się być w porządku, ale bardzo szybko okazuje się, że ich dom zastępczy jest gorszy niż piekło, do czego przyczynia się Ruth wraz ze swoimi dziećmi. Starsza z sióstr zostaje zamknięta w starej piwnicy i tam przez kilka miesięcy trwa jej horror, okrucieństwu nie ma końca, chociaż chyba jednak nie, właśnie tam okrucieństwo ma swój koniec.
 Narratorem w pierwszej osobie jest chłopiec, który przyjaźni się z Ruth i jej synami a także Meg ( bardzo szybko można zauważyć jego fascynację nową sąsiadką), jednak ja przez większość książki równie mocno go nienawidziłam za to, że o wszystkim wiedział, mimo, że nigdy nie brał udziału w wyrządzanej jej krzywdzie to był tam, widział wszystko i nigdy nikomu nic nie powiedział, dla mnie owszem był dzieckiem, ale nie maleńkim, tylko nastoletnim chłopcem... jeśli potrafił już myśleć i rozmawiać o seksie, potrafił się podniecić patrząc na nagą Meg, to powinien też rozróżnić dobro od zła... a On zareagował, gdy było już za późno... dlatego mimo wszystko potraktowałam go swoją oceną jako jednego z oprawców, jako współwinnego... 
 W tej książce jest tyle bólu, okrucieństwa, przemocy, niemocy jakich w żadnej poprzedniej jeszcze nie znalazłam. Jestem pewna, że na zawsze pozostanie w mojej pamięci sprawiając zawsze ból, gdy tylko o niej wspomnę. 
 Polecam wyłącznie tym, którzy mają naprawdę stalowe nerwy, zbyt słabi przegrają, bo chociaż początek wydaje się sielankowy, tak wchodząc głębiej dostaniecie taką okrutną petardę, że emocje będą w Was szalały.